راهنمای سفر به رم: بهترین زمان، محله ها، جاذبه ها و غذاهای محلی - مجله نماشو

برای دریافت مشاوره و خدمات تخصصی گردشگری و سفر به سراسر دنیا با مجری مستقیم تورهای مسافرتی و گردشگری همراه باشید.

برنامه‌ریزی سفر به رم

چه زمانی به رم سفر کنیم: یافتن فصل ایده‌آل

انتخاب زمان مناسب برای سفر به رم می‌تواند تجربه شما از این شهر را به کلی دگرگون کند. هر فصل، چهره‌ای متفاوت از شهر ابدی را به نمایش می‌گذارد که با آب‌وهوا، سطح شلوغی و قیمت‌ها تعریف می‌شود.

بهار (مارس تا مه) بسیاری از راهنماهای سفر، بهار را بهترین زمان برای بازدید از رم می‌دانند. در این ماه‌ها، دمای هوا ملایم و دلپذیر است (بین 9 تا 20 درجه سانتی‌گراد) و باغ‌ها و پارک‌های شهر با شکوفه‌های رنگارنگ شقایق‌های قرمز، ویستریای بنفش و آزالیای صورتی جان می‌گیرند. این فصل، ترکیبی ایده‌آل از آب‌وهوای مناسب برای پیاده‌روی و جمعیت قابل‌کنترل را ارائه می‌دهد، هرچند باید برای بارش‌های پراکنده، به‌ویژه در ماه آوریل، آماده بود. باید توجه داشت که به دلیل نزدیکی عید پاک، این دوره می‌تواند شاهد افزایش ناگهانی گردشگران و قیمت‌ها باشد. ماه آوریل همچنین زمان برگزاری جشن تولد رم در تاریخ 21 آوریل است که با مراسم ویژه‌ای همراه است.

تابستان (ژوئن تا اوت) تابستان فصل اوج گردشگری در رم است و شهر مملو از بازدیدکنندگانی می‌شود که برای دیدن کولوسئوم و فواره تروی صف می‌کشند. هوا در این ماه‌ها بسیار گرم و گاهی طاقت‌فرساست و دما می‌تواند به راحتی از 32 درجه سانتی‌گراد فراتر رفته و حتی به 45 درجه سانتی‌گراد نیز برسد. اگر در تابستان سفر می‌کنید، خود را برای پیاده‌روی در گرمای شدید آماده کنید؛ همراه داشتن آب، استفاده از کرم ضدآفتاب و استراحت‌های مکرر در سایه ضروری است. شب‌های تابستان معمولاً دلپذیرتر هستند و فرصت مناسبی برای صرف شام در فضای باز تراس رستوران‌ها فراهم می‌کنند. به خاطر داشته باشید که در ماه اوت، بسیاری از ایتالیایی‌ها برای تعطیلات تابستانی خود شهر را ترک می‌کنند و برخی کسب‌وکارها ممکن است تعطیل باشند، به‌ویژه در حوالی تعطیلات فراگوستو (Ferragosto) در 15 اوت.

پاییز (سپتامبر تا اکتبر) پاییز، به‌ویژه ماه‌های سپتامبر و اکتبر، یکی دیگر از دوره‌های طلایی برای سفر به رم است. در این فصل میانی (Shoulder Season)، گرمای شدید تابستان فروکش کرده، جمعیت گردشگران کمتر شده و قیمت‌ها نسبت به تابستان کاهش می‌یابد. آب‌وهوا با دمای متوسط 20 درجه سانتی‌گراد در طول روز، برای گشت‌وگذار بسیار مطبوع است. یکی از جذابیت‌های سفر در پاییز، جنبه خوراک‌شناسی آن است؛ در این زمان، مواد اولیه فصلی مانند قارچ‌های وحشی و ترافل تازه در منوی رستوران‌ها ظاهر می‌شوند و تجربه‌ای لذیذ از آشپزی رومی را ارائه می‌دهند.

زمستان (نوامبر تا فوریه) زمستان فصل کم‌گردشگر (Low Season) رم است و بهترین فرصت برای کسانی است که به دنبال قیمت‌های پایین‌تر و بازدید از جاذبه‌ها بدون صف‌های طولانی هستند. هوا خنک و مطبوع است و دما معمولاً بین 4 تا 13 درجه سانتی‌گراد متغیر است. نوامبر مرطوب‌ترین ماه سال است، اما حتی در این ماه نیز روزهای خشک بسیاری وجود دارد. زمستان زمان فوق‌العاده‌ای برای سفرهای فرهنگی است، زیرا بسیاری از موزه‌ها و گالری‌ها سرپوشیده هستند و سرمای هوا مانعی برای بازدید ایجاد نمی‌کند. در ماه دسامبر، خیابان‌ها با تزئینات کریسمس و بازارهای festive حال‌وهوایی جادویی پیدا می‌کنند و زندگی خیابانی با وجود بخاری‌هایی که رستوران‌ها در فضای باز قرار می‌دهند، همچنان پررونق است.

یک نکته مهم در برنامه‌ریزی سفر این است که مفهوم «فصل میانی» در سال‌های اخیر تغییر کرده است. توصیه‌های مکرر برای سفر در بهار و پاییز باعث شده این دوره‌ها خود به فصلی شلوغ و گران تبدیل شوند. بنابراین، اگرچه در این ماه‌ها از گرمای شدید تابستان خبری نیست، اما نباید انتظار خلوتی کامل یا قیمت‌های بسیار پایین را داشت. برای تجربه‌ای واقعاً خلوت و مقرون‌به‌صرفه، زمستان (به‌جز ایام تعطیلات) بهترین گزینه است.

گشت‌وگذار در شهر: راهنمای حمل‌ونقل عمومی رم

سیستم حمل‌ونقل عمومی رم که توسط شرکت ATAC اداره می‌شود، شامل اتوبوس، مترو و تراموا است و با یک بلیت یکپارچه قابل استفاده است. اگرچه این سیستم ممکن است به اندازه سایر پایتخت‌های اروپایی گسترده نباشد، اما برای دسترسی به اکثر جاذبه‌های اصلی کارآمد است.

متروی رم متروی رم دارای سه خط A (نارنجی)، B (آبی) و C (سبز) است. برای گردشگران، خطوط A و B بیشترین کاربرد را دارند، زیرا جاذبه‌های مهمی مانند کولوسئوم، پله‌های اسپانیایی و واتیکان را پوشش می‌دهند. این دو خط در ایستگاه مرکزی قطار، یعنی ترمینی (Termini)، یکدیگر را قطع می‌کنند که این ایستگاه، قطب اصلی حمل‌ونقل شهر است.

ساعات کاری مترو به شرح زیر است:

• خط A: از دوشنبه تا پنجشنبه از ساعت 5:30 تا 21:00 فعال است و پس از آن تا ساعت 23:30 سرویس اتوبوس جایگزین (با علامت MA) ارائه می‌شود. در روزهای جمعه تا یکشنبه، مترو تا ساعت 1:30 بامداد کار می‌کند.

• خطوط B و C: از دوشنبه تا پنجشنبه از ساعت 5:30 تا 23:30 و در روزهای جمعه تا یکشنبه تا ساعت 1:30 بامداد فعال هستند.

خرید و اعتبارسنجی بلیت‌ها خرید بلیت قبل از سوار شدن به وسایل نقلیه عمومی الزامی است. بلیت‌ها را می‌توان از دستگاه‌های فروش خودکار در ایستگاه‌های مترو، دکه‌های روزنامه‌فروشی و فروشگاه‌های تنباکو که با علامت بزرگ سفید "T" مشخص شده‌اند، تهیه کرد. هنگام استفاده از دستگاه‌های فروش بلیت، به خاطر داشته باشید که این دستگاه‌ها معمولاً بیشتر از 6 یورو پول خرد برنمی‌گردانند و گاهی اسکناس‌های بزرگتر از 10 یورو را قبول نمی‌کنند.

پس از خرید، بلیت باید در اولین استفاده اعتبارسنجی شود. در مترو، بلیت را وارد گیت ورودی می‌کنید. در اتوبوس‌ها و ترامواها، باید بلیت خود را در دستگاه‌های زرد یا نارنجی مخصوص که داخل وسیله نقلیه قرار دارند، وارد کنید تا تاریخ و ساعت روی آن ثبت شود. عدم اعتبارسنجی بلیت می‌تواند منجر به جریمه‌های سنگین شود که در صورت پرداخت طی 5 روز، 54.90 یورو است.

یک گزینه مدرن و راحت، استفاده از سیستم پرداخت بدون تماس (Tap&Go) در ایستگاه‌های مترو است. شما می‌توانید با کارت اعتباری یا تلفن هوشمند خود مستقیماً از گیت عبور کنید.

انواع بلیت و هزینه‌ها انتخاب نوع بلیت بستگی به مدت اقامت و میزان استفاده شما از حمل‌ونقل عمومی دارد.

توجه داشته باشید که بلیت‌های چندروزه (24، 48 و 72 ساعته) همیشه مقرون‌به‌صرفه نیستند. از آنجایی که بسیاری از جاذبه‌های مرکز تاریخی رم در فاصله پیاده‌روی از یکدیگر قرار دارند، یک گردشگر معمولی ممکن است در روز تنها به دو سفر با مترو نیاز داشته باشد. در چنین شرایطی، خرید دو بلیت B.I.T اقتصادی‌تر از یک بلیت روزانه است. بنابراین، قبل از خرید بلیت‌های چندروزه، برنامه سفر خود را به دقت ارزیابی کنید.

کجا اقامت کنیم: انتخاب محله مناسب در رم

انتخاب محله مناسب برای اقامت، نقشی کلیدی در شکل‌گیری تجربه شما از رم دارد. هر محله، شخصیت، مزایا و معایب خاص خود را دارد و انتخاب درست، به اولویت‌های شما بستگی دارد: دسترسی آسان به جاذبه‌ها یا تجربه زندگی اصیل رومی.

مرکز تاریخی (Centro Storico) این محله، قلب تپنده رم باستان و رنسانس است و برای کسانی که برای اولین بار به رم سفر می‌کنند، گزینه‌ای ایده‌آل محسوب می‌شود. با اقامت در اینجا، شما در فاصله چند قدمی از پانتئون، پیازا ناوونا، فواره تروی و پله‌های اسپانیایی خواهید بود.

• مزایا: موقعیت مرکزی بی‌نظیر و فضایی رمانتیک با کوچه‌های سنگفرش‌شده.

• معایب: این منطقه بسیار گران، شلوغ و توریستی است. یافتن رستوران‌های اصیل و باکیفیت ممکن است دشوار باشد و بیشتر رستوران‌ها برای گردشگران طراحی شده‌اند.

تراستِوِره (Trastevere) تراستوره که در آن سوی رود تیبر قرار دارد، با کوچه‌های سنگفرش، ساختمان‌های پوشیده از پیچک و زندگی شبانه پرجنب‌وجوشش شناخته می‌شود. این محله برای کسانی مناسب است که به دنبال فضایی «اصیل» و جذاب هستند.

• مزایا: بسیار زیبا و دیدنی، مملو از رستوران‌ها و بارهای عالی، و کمتر توریستی نسبت به مرکز تاریخی.

• معایب: برای رسیدن به جاذبه‌های اصلی مانند کولوسئوم، ممکن است نیاز به 30 دقیقه پیاده‌روی داشته باشید و شب‌ها می‌تواند کمی پرسروصدا باشد.

مونتی (Monti) مونتی، محله‌ای شیک و مد روز با حال‌وهوایی جوان‌تر است که بین کولوسئوم و ایستگاه ترمینی واقع شده است. این منطقه پر از بوتیک‌های مستقل، کافه‌ها و رستوران‌های عالی است.

• مزایا: موقعیت مرکزی عالی، دسترسی آسان به وسایل حمل‌ونقل عمومی و فضایی پرانرژی.

• معایب: به دلیل محبوبیت، قیمت‌ها در این محله بالاست و همچنان گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند.

پراتی (Prati) پراتی محله‌ای آرام‌تر، مسکونی و شیک در مجاورت شهر واتیکان است. این منطقه برای خانواده‌ها یا کسانی که به دنبال تجربه‌ای آرام‌تر هستند و بازدید از واتیکان در اولویتشان قرار دارد، گزینه‌ای عالی است.

• مزایا: آرامش و سکوت، دسترسی فوق‌العاده به کلیسای سن پیتر و موزه‌های واتیکان، و مراکز خرید عالی در خیابان ویا کولا دی رینزو.

• معایب: کمی از جاذبه‌های باستانی مانند کولوسئوم دور است و گزینه‌های اقامتی کمتری دارد.

محله‌های نوظهور و اصیل برای مسافرانی که به دنبال تجربه‌ای کاملاً محلی هستند، محله‌هایی مانند تستaccio (قلب gastronomic رم و مرکز غذاهای سنتی)، گارباتلا (با معماری منحصربه‌فرد و فضای کارگری) و اوستینسه (مشهور به هنر خیابانی و فضایی مدرن) گزینه‌هایی عالی هستند که شما را از مسیرهای توریستی معمول دور می‌کنند.

در نهایت، انتخاب محله در رم یک بده‌بستان بین راحتی و اصالت است. مناطق مرکزی، دسترسی آسان به جاذبه‌ها را فراهم می‌کنند اما شما را در حباب توریستی قرار می‌دهند. محله‌های اصیل‌تر، تجربه‌ای واقعی‌تر از زندگی رومی را ارائه می‌دهند اما نیازمند پیاده‌روی بیشتر یا استفاده از حمل‌ونقل عمومی هستند. انتخاب با شماست که کدام نوع تجربه را ترجیح می‌دهید.

پژواک امپراتوری: گشت‌وگذار در روم باستان

کولوسئوم: آوردگاه شکوه و نمایش

کولوسئوم، که در اصل آمفی‌تئاتر فلاویان نام داشت، بزرگترین و نمادین‌ترین بنای به جا مانده از امپراتوری روم است. این سازه عظیم سنگی، نه تنها یک شاهکار معماری، بلکه نمادی از قدرت سیاسی و مهندسی رومیان بود.

تاریخچه و هدف ساخت ساخت کولوسئوم در حدود سال‌های 70-72 پس از میلاد به دستور امپراتور وسپاسیان، بنیان‌گذار سلسله فلاویان، آغاز شد. این بنا به عنوان هدیه‌ای به مردم روم بر روی دریاچه مصنوعی کاخ طلایی نرون، امپراتور منفور پیشین، ساخته شد. این یک حرکت سیاسی هوشمندانه بود؛ وسپاسیان با بازگرداندن زمینی که نرون برای استفاده شخصی غصب کرده بود به مردم و ساختن بزرگترین مکان تفریحی عمومی جهان بر روی آن، مشروعیت سلسله جدید خود را پس از یک دوره جنگ داخلی تثبیت کرد. کولوسئوم در سال 80 پس از میلاد توسط پسرش، تیتوس، با برگزاری جشن‌هایی به مدت 100 روز که شامل نبردهای گلادیاتورها و شکار حیوانات وحشی بود، افتتاح شد. این آمفی‌تئاتر برای بیش از چهار قرن برای نمایش‌هایی مانند نبردهای تن‌به‌تن، شکار حیوانات و حتی نبردهای دریایی شبیه‌سازی‌شده (با پر کردن آب در آرنا) مورد استفاده قرار گرفت.

شگفتی معماری کولوسئوم با ابعاد 189 در 156 متر، بزرگترین آمفی‌تئاتر جهان بود و برخلاف نمونه‌های پیشین که در دامنه تپه‌ها ساخته می‌شدند، یک سازه کاملاً مستقل از سنگ و بتن بود. نمای خارجی آن شامل سه طبقه طاق‌نما بود که با ستون‌هایی به سبک‌های دوریک، یونیک و کورینتی تزئین شده بود. این سازه می‌توانست بیش از 50,000 تماشاگر را در خود جای دهد که بر اساس رتبه اجتماعی خود در طبقات مختلف می‌نشستند. یک سایبان عظیم به نام

ولاریوم (velarium) که توسط ملوانان ماهر باز و بسته می‌شد، تماشاگران را از آفتاب سوزان رم محافظت می‌کرد.

تاریخچه پس از امپراتوری و اطلاعات بازدید با افول امپراتوری روم غربی، کولوسئوم به تدریج متروکه شد و در قرون وسطی به عنوان معدن سنگ برای ساخت بناهای دیگر مانند کلیسای سن پیتر مورد استفاده قرار گرفت. تلاش‌ها برای حفاظت از آن از قرن نوزدهم آغاز شد.

امروزه، برای بازدید از کولوسئوم، خرید بلیت از قبل و به صورت آنلاین ضروری است تا از صف‌های بسیار طولانی جلوگیری شود. بلیت استاندارد 24 ساعته شامل ورودی به کولوسئوم (طبقات اول و دوم)، فروم رومی و تپه پالاتین است. برای تجربه‌ای عمیق‌تر، بلیت‌های «Full Experience» را تهیه کنید که امکان دسترسی به بخش‌های محدودی مانند کف آرنا (جایی که گلادیاتورها می‌جنگیدند) و زیرزمین‌ها (جایی که حیوانات و گلادیاتورها منتظر می‌ماندند) را فراهم می‌کند. هنگام بازدید، کفش راحت بپوشید، آب به همراه داشته باشید و به یاد داشته باشید که دسترسی به آرنا در بلیت استاندارد گنجانده نشده است.

فروم رومی و تپه پالاتین: قدم در تاریخ

فروم رومی (Forum Romanum) و تپه پالاتین (Palatine Hill) که در مجاورت کولوسئوم قرار دارند، مرکز سیاسی، اجتماعی و مذهبی روم باستان بودند. بازدید از این مجموعه باستان‌شناسی وسیع، مانند قدم زدن در میان صفحات یک کتاب تاریخ است.

تاریخچه منطقه فروم در ابتدا یک باتلاق بود که در قرن هفتم پیش از میلاد با ساخت سیستم فاضلاب خشک شد و به تدریج به قلب زندگی عمومی روم تبدیل شد. در اینجا معابد، دادگاه‌ها (باسیلیکاها) و ساختمان‌های دولتی ساخته شدند. تپه پالاتین، طبق افسانه‌ها، محل بنیان‌گذاری رم توسط رومولوس در سال 753 پیش از میلاد است و بعدها به محله مسکونی اشراف و اقامتگاه اختصاصی امپراتورانی چون آگوستوس و تیبریوس تبدیل شد.

چیدمان فیزیکی این دو بخش، بازتابی از تحول سیاسی روم از جمهوری به امپراتوری است. فروم در پایین، فضای عمومی و متعلق به مردم و سنا بود، در حالی که پالاتین در بالا، به قلمرو انحصاری و مستحکم امپراتوران تبدیل شد که به معنای واقعی کلمه از بالا بر دولتی که کنترل می‌کردند، می‌نگریستند.

بناهای کلیدی و سایت‌های SUPER در میان خرابه‌های فروم، بناهای مهمی مانند طاق تیتوس (برای پیروزی بر یهودیان)، طاق سپتیمیوس سوروس، معبد وستا (که آتش مقدس در آن روشن بود)، خانه وستال‌ها (محل زندگی راهبه‌های وستا) و کوریا جولیا (ساختمان سنا) قرار دارند.

برای تجربه‌ای منحصربه‌فرد، بلیت «Forum Pass SUPER» را تهیه کنید. این بلیت به شما اجازه ورود به مکان‌های ویژه‌ای را می‌دهد که برای بازدیدکنندگان عادی بسته هستند، از جمله خانه آگوستوس (اولین امپراتور روم)، خانه لیویا (همسرش) و مهم‌تر از همه، رمپ امپراتوری دومیتیان. این رمپ یک شاهکار مهندسی بود که کاخ مجلل امپراتور بر روی تپه پالاتین را مستقیماً به مرکز بوروکراتیک امپراتوری در فروم متصل می‌کرد. این سازه تنها یک راهرو نبود، بلکه نمادی فیزیکی از انتقال قدرت از جمهوری به امپراتوری متمرکز بود.

اطلاعات بازدید ورود به فروم و پالاتین با همان بلیت کولوسئوم امکان‌پذیر است و بلیت شما پس از اولین استفاده، به مدت 24 ساعت اعتبار دارد که به شما انعطاف‌پذیری در برنامه‌ریزی می‌دهد. بازدید از کل مجموعه می‌تواند چندین ساعت طول بکشد، بنابراین برای پیاده‌روی طولانی آماده باشید. خرید بلیت آنلاین تقریباً تنها راه تهیه آن است و به شدت توصیه می‌شود.

پانتئون: شاهکار مهندسی الهی

پانتئون یکی از بهترین بناهای حفظ‌شده از دوران باستان و یکی از تأثیرگذارترین ساختمان‌های تاریخ معماری است. این معبد باستانی که اکنون یک کلیساست، بازدیدکنندگان را با عظمت و نبوغ مهندسی خود شگفت‌زده می‌کند.

تاریخچه پانتئون اصلی در سال 27 پیش از میلاد توسط مارکوس آگریپا، داماد امپراتور آگوستوس، به عنوان معبدی برای «همه خدایان» (pan-theon) ساخته شد. پس از آنکه در آتش‌سوزی از بین رفت، امپراتور هادریان آن را بین سال‌های 118 تا 125 پس از میلاد به طور کامل بازسازی کرد، اما کتیبه اصلی آگریپا را بر سردر آن حفظ نمود. در سال 609 پس از میلاد، این معبد به یک کلیسای مسیحی به نام «سانتا ماریا اد مارترس» (Santa Maria ad Martyres) تبدیل شد که همین امر، دلیل اصلی سالم ماندن شگفت‌انگیز آن در طول قرن‌هاست.

نبوغ معماری دو ویژگی اصلی پانتئون را از سایر بناهای باستانی متمایز می‌کند: ایوان ورودی با 16 ستون یکپارچه گرانیتی که از مصر آورده شده‌اند و گنبد بتنی عظیم آن. این گنبد با قطر 43.3 متر، همچنان بزرگترین گنبد بتنی غیرمسلح در جهان است. مهندسان رومی برای ساخت آن، از تکنیکی هوشمندانه استفاده کردند؛ آن‌ها در ساخت لایه‌های پایینی گنبد از مصالح سنگین‌تر مانند تراورتن و در لایه‌های بالایی از مصالح سبک‌تر مانند پوکه معدنی استفاده کردند تا وزن سازه را کاهش دهند.

این بنا فقط یک شاهکار مهندسی نیست، بلکه بازتابی از جهان‌بینی رومیان است. هندسه پانتئون یک کره کامل است؛ یعنی ارتفاع داخلی آن دقیقاً با قطر گنبد برابر است. این تناسب کامل، نمادی از هماهنگی و نظم کیهانی بود.

اکولوس (Oculus) در مرکز گنبد، یک حفره دایره‌ای به قطر 9 متر به نام اکولوس قرار دارد که تنها منبع نور طبیعی داخل بناست. این حفره، علاوه بر کارکرد عملی، نقشی نمادین و کیهانی نیز ایفا می‌کند. پرتو نوری که از آن عبور می‌کند، مانند یک ساعت خورشیدی عمل کرده و در طول روز و سال، نقاط مختلفی از فضای داخلی را روشن می‌کند. در انقلاب تابستانی، نور خورشید دقیقاً ورودی را روشن می‌کند و در اعتدال بهاری و پاییزی، بر روی قرنیز بالای دیوارها می‌تابد. این ویژگی، پانتئون را به یک معبد خورشیدی و رصدخانه نجومی تبدیل می‌کند که نمادی از ارتباط میان زمین و آسمان و خدایان بود. برای مقابله با باران، کف ساختمان به صورت کمی محدب و با 22 سوراخ زهکشی طراحی شده است.

اهمیت فرهنگی و اطلاعات بازدید پانتئون آرامگاه شخصیت‌های برجسته‌ای چون رافائل، نقاش بزرگ رنسانس، و پادشاهان ایتالیا است. تا همین اواخر، ورود به پانتئون رایگان بود، اما اکنون برای بازدید از آن نیاز به تهیه بلیت است. تورهای صوتی رسمی نیز برای آشنایی بیشتر با تاریخ و معماری این بنای شگفت‌انگیز در دسترس هستند.

قلب مسیحیت: گشت‌وگذار در واتیکان

واتیکان، کوچکترین دولت مستقل جهان، در قلب رم واقع شده و مرکز معنوی کلیسای کاتولیک است. این مجموعه باشکوه، شامل میدان و کلیسای سن پیتر و موزه‌های واتیکان، گنجینه‌ای از هنر، تاریخ و ایمان است.

میدان و کلیسای سن پیتر: آغوش باز کلیسا

میدان سن پیتر (Piazza San Pietro) که توسط جان لورنتسو برنینی در قرن هفدهم طراحی شد، ورودی باشکوهی برای بزرگترین کلیسای جهان مسیحیت است.

معماری و نمادگرایی میدان برنینی این میدان را به گونه‌ای طراحی کرد که بتواند پذیرای جمعیت عظیمی باشد که برای دیدن پاپ و دریافت دعای خیر او جمع می‌شوند. میدان از دو بخش تشکیل شده است: یک فضای ذوزنقه‌ای که به نمای کلیسا متصل می‌شود و یک بیضی بزرگ که توسط دو ردیف ستون عظیم به سبک توسکانی احاطه شده است. این ستون‌ها، که شامل 284 ستون و 88 ستون‌نما هستند، به گفته خود برنینی، نماد «آغوش مادرانه کلیسا» هستند که مؤمنان را در بر می‌گیرد. بر بالای این ستون‌ها، 140 مجسمه از قدیسان قرار گرفته‌اند.

در مرکز میدان، یک ابلیسک مصری باستانی قرار دارد که در سال 37 پس از میلاد به رم آورده شد و در سال 1586 به مکان فعلی خود منتقل شد. این ابلیسک، همراه با دو فواره متقارن که یکی توسط کارلو مادرنو و دیگری توسط برنینی طراحی شده، محورهای اصلی این فضای باشکوه را تشکیل می‌دهند.

کلیسای سن پیتر (St. Peter's Basilica) کلیسای کنونی سن پیتر، که ساخت آن 120 سال (از 1506 تا 1626) به طول انجامید، بر روی مکان کلیسای قدیمی‌تری ساخته شده که در قرن چهارم توسط امپراتور کنستانتین بر فراز مقبره سنت پیتر، اولین پاپ، بنا شده بود. این کلیسا یکی از برجسته‌ترین آثار معماری رنسانس و باروک است و هنرمندان بزرگی چون دوناتو برامانته، میکل‌آنژ، کارلو مادرنو و برنینی در طراحی و ساخت آن نقش داشته‌اند.

گنبد عظیم کلیسا که بر خط افق رم تسلط دارد، توسط میکل‌آنژ طراحی شد و یکی از بزرگترین گنبدهای جهان است. فضای داخلی کلیسا با سنگ مرمر، طلاکاری‌ها، مجسمه‌ها و نقش‌برجسته‌ها به طرز باشکوهی تزئین شده است.

آثار هنری برجسته در داخل کلیسا

• پیئتا (Pietà) اثر میکل‌آنژ: این مجسمه تکان‌دهنده که مریم مقدس را در حال در آغوش گرفتن پیکر بی‌جان مسیح نشان می‌دهد، یکی از شاهکارهای بی‌بدیل هنر غرب است. میکل‌آنژ آن را در سال 1499، زمانی که تنها 24 سال داشت، خلق کرد و این تنها اثری است که او امضا کرده است.

• بالداکین (Baldacchino) اثر برنینی: این سایبان برنزی عظیم و باشکوه که تقریباً به اندازه یک ساختمان هشت طبقه ارتفاع دارد، بر روی محراب اصلی و دقیقاً بالای مقبره سنت پیتر قرار گرفته است. برنینی برای ساخت آن، برنز را از ایوان ورودی پانتئون جدا کرد که این کار در آن زمان انتقاداتی را به همراه داشت.

• کرسی سنت پیتر (Cathedra Petri) اثر برنینی: در انتهای کلیسا، این اثر هنری باشکوه، صندلی چوبی اصلی سنت پیتر را در یک سازه برنزی طلاکاری‌شده در بر گرفته و نمادی از تداوم و اقتدار پاپ است.

اطلاعات بازدید ورود به کلیسای سن پیتر رایگان است، اما صف‌های امنیتی می‌تواند بسیار طولانی باشد. برای جلوگیری از اتلاف وقت، بهتر است صبح زود (حدود ساعت 7) به آنجا بروید یا در فصل کم‌گردشگر از آن بازدید کنید. به یاد داشته باشید که برای ورود به کلیسا و سایر اماکن مذهبی واتیکان، رعایت پوشش مناسب (پوشاندن شانه‌ها و زانوها) الزامی است.

موزه‌های واتیکان و کلیسای سیستین: گنجینه هنر جهانی

موزه‌های واتیکان مجموعه‌ای از گالری‌ها و موزه‌های هنری است که آثار جمع‌آوری‌شده توسط پاپ‌ها در طول قرن‌ها را در خود جای داده است. این مجموعه با بیش از 7 کیلومتر مسیر بازدید، یکی از بزرگترین و مهم‌ترین گنجینه‌های هنری جهان است و بازدید از آن می‌تواند یک روز کامل به طول انجامد.

بخش‌های برجسته موزه

• اتاق‌های رافائل (Raphael Rooms): مجموعه‌ای از چهار اتاق که با نقاشی‌های دیواری خیره‌کننده رافائل تزئین شده‌اند و اوج هنر رنسانس را به نمایش می‌گذارند.

• گالری نقشه‌ها (Gallery of Maps): یک راهروی طولانی و دیدنی که دیوارهای آن با نقشه‌های توپوگرافی ایتالیا که در قرن شانزدهم نقاشی شده‌اند، پوشیده شده است.

• حیاط هشت‌ضلعی (Octagonal Courtyard): این حیاط، محل نگهداری برخی از مشهورترین مجسمه‌های کلاسیک مجموعه، از جمله «لائوکون و پسرانش» و «آپولوی بلودر» است.

کلیسای سیستین (Sistine Chapel) اوج بازدید از موزه‌های واتیکان، ورود به کلیسای سیستین است. این کلیسا نه تنها محل برگزاری جلسات کاردینال‌ها برای انتخاب پاپ جدید (Conclave) است، بلکه سقف و دیوار محراب آن با شاهکارهای میکل‌آنژ پوشیده شده است. نقاشی سقف، که شامل صحنه‌هایی از کتاب آفرینش مانند «آفرینش آدم» است، و نقاشی دیواری «داوری نهایی» بر دیوار محراب، از بزرگترین دستاوردهای هنری بشر به شمار می‌روند.

اطلاعات بازدید و بلیت بازدید از موزه‌های واتیکان نیازمند برنامه‌ریزی دقیق است، زیرا روزانه حدود 19,000 نفر از آن بازدید می‌کنند.

• خرید بلیت: خرید بلیت از قبل و به صورت آنلاین از وب‌سایت رسمی واتیکان اکیداً توصیه می‌شود. این کار شما را از ایستادن در صف‌های چندساعته نجات می‌دهد. هزینه بلیت آنلاین شامل یک هزینه رزرو 5 یورویی است، اما کاملاً ارزشش را دارد.

• ساعات بازدید: موزه‌ها از دوشنبه تا شنبه از ساعت 8:00 تا 20:00 باز هستند (آخرین ورود ساعت 18:00).

• ورود رایگان: ورود در آخرین یکشنبه هر ماه رایگان است، اما به دلیل ازدحام جمعیت فوق‌العاده زیاد، این گزینه توصیه نمی‌شود.

• بهترین زمان برای بازدید: برای فرار از شلوغی، سعی کنید در اواسط بعدازظهر (زمانی که گروه‌های توریستی بزرگ برای ناهار می‌روند) به کلیسای سیستین برسید. همچنین، ساعات پایانی روز، نزدیک به زمان تعطیلی، معمولاً خلوت‌تر است. صبح‌های چهارشنبه که پاپ در میدان سن پیتر مراسم عمومی دارد نیز می‌تواند زمان مناسبی برای بازدید از موزه‌ها باشد، زیرا جمعیت بیشتری به میدان جذب می‌شوند.

• پوشش: مانند کلیسای سن پیتر، رعایت پوشش مناسب در موزه‌ها و به‌ویژه در کلیسای سیستین الزامی است.

شکوه باروک: گشت‌وگذار در میادین و فواره‌های رم

قرن هفدهم، عصر طلایی سبک باروک در رم بود؛ دوره‌ای که پاپ‌ها و هنرمندانی چون برنینی و بورومینی، چهره شهر را با میادین باشکوه، کلیساهای پرزرق‌وبرق و فواره‌های نمایشی برای همیشه دگرگون کردند.

فواره تروی: جواهری از آب و سنگ

فواره تروی (Fontana di Trevi) بزرگترین و مشهورترین فواره باروک در رم است. این شاهکار هنری که ساخت آن 30 سال به طول انجامید، نه تنها یک جاذبه دیدنی، بلکه بخشی از فرهنگ و افسانه‌های شهر است.

تاریخچه و افسانه این فواره در محل تلاقی سه خیابان (tre vie) قرار دارد و نام خود را از همین موقعیت گرفته است. فواره تروی، نقطه پایانی قنات باستانی «آکوا ویرگو» (Aqua Virgo) است که از سال 19 پیش از میلاد، آب را به رم می‌رساند. طبق افسانه، منبع این قنات توسط دختری جوان به سربازان تشنه رومی نشان داده شد؛ صحنه‌ای که در نقش‌برجسته‌های روی فواره به تصویر کشیده شده است.

طرح کنونی فواره در سال 1732 توسط معمار ایتالیایی، نیکولا سالوی، برنده یک مسابقه طراحی شد و سرانجام در سال 1762 تکمیل گردید.

معنای مجسمه‌ها تم اصلی فواره، تسلط بر آب و دریاست. در مرکز، مجسمه اوشانوس (Oceanus)، خدای دریا، بر روی ارابه‌ای صدفی‌شکل ایستاده که توسط دو اسب دریایی (یکی آرام و دیگری خروشان، نماد دو حالت دریا) و دو تریتون کشیده می‌شود. در دو طرف او، مجسمه‌های تمثیلی «فراوانی» و «سلامتی» قرار دارند. کل این مجموعه باشکوه از سنگ تراورتن، همان سنگی که در ساخت کولوسئوم به کار رفته، ساخته شده است.

سنت‌ها و باورها شهرت فواره تروی با سنت پرتاب سکه گره خورده است. طبق معروف‌ترین باور، اگر پشت به فواره بایستید و با دست راست سکه‌ای را از روی شانه چپ خود به داخل آب بیندازید، حتماً روزی به رم باز خواهید گشت. گفته می‌شود پرتاب دو سکه به یافتن عشق و سه سکه به ازدواج منجر می‌شود. این سنت پس از فیلم «سه سکه در چشمه» (1954) به شهرت جهانی رسید. روزانه حدود 3000 یورو سکه به داخل فواره پرتاب می‌شود که این مبلغ جمع‌آوری شده و به یک موسسه خیریه کاتولیک اهدا می‌گردد.

فواره تروی یک مکان عمومی است و همیشه باز است. برای تجربه‌ای جادویی و فرار از جمعیت، بهترین زمان برای بازدید، شب‌ها پس از تاریکی هوا یا صبح خیلی زود است.

پله‌های اسپانیایی: تئاتری در فضای باز

پله‌های اسپانیایی (Scalinata di Trinità dei Monti) یک شاهکار معماری قرن هجدهم است که میدان اسپانیا (Piazza di Spagna) در پایین را به کلیسای فرانسوی ترینیتا دی مونتی در بالای تپه پینچو متصل می‌کند.

تاریخچه و نام‌گذاری این پلکان با 135 پله، بین سال‌های 1723 تا 1726 توسط معمار فرانچسکو دی سانتیس ساخته شد. بودجه ساخت آن توسط یک دیپلمات فرانسوی تأمین شد تا کلیسای فرانسوی بالای تپه را به میدان پایین متصل کند. نام «اسپانیایی» آن از میدان پایین، یعنی پیازا دی اسپانیا، گرفته شده که سفارت اسپانیا در واتیکان از قرن هفدهم در آنجا قرار داشته است. بنابراین، این پلکان که با بودجه فرانسوی ساخته شده، به دلیل موقعیتش نامی اسپانیایی گرفته است.

جاذبه‌های اطراف

• کلیسای ترینیتا دی مونتی: این کلیسای فرانسوی در بالای پله‌ها قرار دارد و ساخت آن در قرن شانزدهم به پایان رسید. در مقابل آن یک ابلیسک رومی (کپی از نمونه مصری) قرار دارد.

• فواره بارکاچیا (Fontana della Barcaccia): در پایین پله‌ها، این فواره قایقی‌شکل زیبا قرار دارد که توسط پیترو برنینی (پدر جان لورنتسو) طراحی شده است. گفته می‌شود الهام‌بخش این طرح، قایقی بوده که در سیل سال 1598 توسط رود تیبر به این میدان آورده شده بود.

• خانه کیتس-شلی: در سمت راست پله‌ها (هنگام نگاه کردن به بالا)، خانه‌ای قرار دارد که جان کیتس، شاعر رمانتیک انگلیسی، آخرین ماه‌های زندگی خود را در آنجا گذراند و در سن 25 سالگی درگذشت. این خانه اکنون به موزه‌ای برای او و دیگر شاعران رمانتیک تبدیل شده است.

پله‌های اسپانیایی از دیرباز محلی برای گردهمایی هنرمندان، شاعران و مردم محلی بوده است. در فصل بهار، به‌ویژه از اواسط آوریل تا اواسط مه، پله‌ها با صدها گلدان آزالیای رنگارنگ تزئین می‌شوند که منظره‌ای خیره‌کننده ایجاد می‌کند. به یاد داشته باشید که از سال 2019، نشستن بر روی پله‌ها برای حفظ این اثر تاریخی ممنوع شده و ممکن است جریمه به همراه داشته باشد.

پیازا ناوونا: شاهکار باروک

پیازا ناوونا (Piazza Navona) یکی از زیباترین و زنده‌ترین میادین رم است که تجسمی از نبوغ هنرمندان سبک باروک، به ویژه برنینی و بورومینی، به شمار می‌رود.

تاریخچه شکل بیضی و کشیده این میدان، یادگار گذشته آن به عنوان استادیوم دومیتیان در قرن اول پس از میلاد است که برای مسابقات ورزشی و دو و میدانی استفاده می‌شد. در قرن هفدهم، پاپ اینوسنت دهم، که کاخ خانوادگی‌اش (پالازو پامفیلی) در این میدان قرار داشت، تصمیم گرفت آن را به یکی از باشکوه‌ترین فضاهای عمومی رم تبدیل کند.

فواره‌ها این میدان به خاطر سه فواره باشکوهش شهرت دارد:

• فواره چهار رود (Fontana dei Quattro Fiumi): این شاهکار برنینی که در سال 1651 ساخته شد، در مرکز میدان قرار دارد و بر آن تسلط دارد. چهار پیکره غول‌پیکر در این فواره، نماد چهار رود بزرگ از چهار قاره شناخته‌شده آن زمان هستند که قدرت پاپ در آن‌ها گسترش یافته بود: نیل (آفریقا)، دانوب (اروپا)، گنگ (آسیا) و ریو دلا پلاتا (آمریکا). در مرکز فواره، یک ابلیسک مصری قرار گرفته است. افسانه‌ای مشهور می‌گوید که مجسمه نیل صورت خود را پوشانده تا نمای کلیسای سنت‌آنیزه در آگون (Sant'Agnese in Agone) را که توسط رقیب برنینی، یعنی بورومینی، طراحی شده، نبیند؛ هرچند این داستان صحت تاریخی ندارد.

• فواره مور (Fontana del Moro): در انتهای جنوبی میدان، این فواره قرار دارد که طرح اصلی آن از جاکومو دلا پورتا است، اما مجسمه مرکزی یک مور که با دلفینی در حال کشتی گرفتن است، بعدها توسط برنینی به آن اضافه شد.

• فواره نپتون (Fontana del Nettuno): در انتهای شمالی، این فواره نیز در ابتدا توسط دلا پورتا طراحی شد، اما مجسمه مرکزی نپتون که در حال نبرد با یک هشت‌پاست، در قرن نوزدهم به آن اضافه گردید تا با دو فواره دیگر هماهنگ شود.

پیازا ناوونا همیشه پر از زندگی است؛ از هنرمندان خیابانی و نقاشان پرتره گرفته تا کافه‌ها و رستوران‌های اطراف آن. برای لذت بردن از زیبایی واقعی آن، بهتر است شب‌ها که فواره‌ها نورپردازی شده و جمعیت کمتر است، از آن بازدید کنید.

بهشت عاشقان هنر: گالری بورگزه

گالری بورگزه (Galleria Borghese) که در ویلای باشکوهی به همین نام در میان پارک وسیع ویلا بورگزه قرار دارد، یکی از نفیس‌ترین و مهم‌ترین مجموعه‌های هنری جهان را در خود جای داده است.

تاریخچه مجموعه هسته اصلی این مجموعه توسط کاردینال شیپیونه بورگزه، برادرزاده قدرتمند پاپ پل پنجم، در اوایل قرن هفدهم گردآوری شد. شیپیونه یک حامی بزرگ هنر و یک مجموعه‌دار مشتاق بود که از هیچ تلاشی برای به دست آوردن شاهکارهای هنری فروگذار نمی‌کرد. او حامی اولیه جان لورنتسو برنینی جوان بود و علاقه شدیدی به آثار کاراواجو داشت.

شاهکارهای برنینی گالری بورگزه بهترین مکان برای دیدن تکامل هنری برنینی است. آثار او در این گالری، انقلابی در مجسمه‌سازی ایجاد کردند و سرآغاز دوران طلایی باروک بودند.

• آپولو و دافنه (Apollo and Daphne): این مجسمه خیره‌کننده، لحظه اوج یک داستان اساطیری را به تصویر می‌کشد. آپولو، خدای خورشید، در حال رسیدن به دافنه است، اما درست در لحظه تماس، دافنه برای فرار از او به یک درخت برگ بو تبدیل می‌شود. برنینی با مهارتی باورنکردنی، تبدیل پوست به تنه درخت و انگشتان به شاخ و برگ را در سنگ مرمر جاودانه کرده است.

• ربودن پروسرپینا (The Rape of Proserpina): این اثر دراماتیک، لحظه ربوده شدن پروسرپینا توسط پلوتون، خدای جهان زیرین، را نشان می‌دهد. جزئیات این مجسمه نفس‌گیر است، به خصوص انگشتان پلوتون که در ران مرمری پروسرپینا فرو رفته و سنگ سخت را به گوشتی نرم و انعطاف‌پذیر تبدیل کرده است.

• داوود (David): برخلاف داوود آرام و متفکر میکل‌آنژ، داوود برنینی در اوج حرکت و تلاش به تصویر کشیده شده است. او در حال چرخاندن فلاخن خود برای پرتاب سنگ به سوی جالوت است و تمام عضلات بدنش در تنشی شدید قرار دارند. این اثر، بیننده را مستقیماً در میانه نبرد قرار می‌دهد.

شاهکارهای کاراواجو این گالری همچنین میزبان مجموعه‌ای بی‌نظیر از آثار کاراواجو، استاد نور و سایه، است.

• داوود با سر جالوت (David with the Head of Goliath): در این نقاشی تاریک و تکان‌دهنده، داوود سر بریده جالوت را در دست دارد. گفته می‌شود کاراواجو چهره خود را برای جالوت مدل قرار داده است که این اثر را به یک خودنگاره تلخ و نمادی از طلب بخشش برای زندگی پرآشوبش تبدیل می‌کند.

• پسر با سبد میوه (Boy with a Basket of Fruit): یکی از آثار اولیه کاراواجو که مهارت فوق‌العاده او را در به تصویر کشیدن طبیعت بی‌جان و جزئیات واقع‌گرایانه نشان می‌دهد.

• باکوس بیمار (Sick Bacchus): یک خودنگاره دیگر از دوران جوانی کاراواجو که گفته می‌شود پس از بهبودی از یک بیماری سخت نقاشی شده است. رنگ‌پریدگی چهره و جزئیات میوه‌ها، ترکیبی از زوال و زندگی را به نمایش می‌گذارد.

اطلاعات بازدید بازدید از گالری بورگزه نیازمند برنامه‌ریزی دقیق است.

• رزرو الزامی: رزرو بلیت از قبل برای همه، حتی برای کسانی که ورود رایگان دارند، اجباری است. بلیت‌ها به سرعت فروخته می‌شوند، بنابراین بهتر است چند هفته زودتر اقدام کنید.

• محدودیت زمانی: بازدیدها به دوره‌های دو ساعته محدود شده و در هر دوره تنها تعداد مشخصی (حدود 360 نفر) اجازه ورود دارند. پس از دو ساعت، بازدیدکنندگان باید گالری را ترک کنند تا گروه بعدی وارد شود. این سیاست به شما اجازه می‌دهد تا از آثار هنری در فضایی نسبتاً خلوت و بدون ازدحام لذت ببرید.

طعم رم: راهنمای غذای محلی

آشپزی رومی (Cucina Romana) ساده، دلچسب و مبتنی بر مواد اولیه باکیفیت و فصلی است. این آشپزی ریشه در سنت‌های روستایی و «کوچینا پوورا» (cucina povera) یا «آشپزی فقرا» دارد که در آن از تمام قسمت‌های حیوانات و محصولات زمین به بهترین شکل استفاده می‌شود.

غذاهای سنتی که باید امتحان کنید

پیش‌غذاها (Antipasti) و مخلفات (Contorni)

• بروسکتا (Bruschetta): نان تست‌شده که روی آن سیر مالیده شده و با روغن زیتون و اغلب گوجه‌فرنگی تازه سرو می‌شود.

• کارچوفی (Carciofi): کنگر فرنگی در رم به دو روش کلاسیک طبخ می‌شود. کارچوفی آلا جودیا (Carciofi alla Giudia)، به سبک یهودیان، کنگر کاملاً در روغن سرخ شده و ترد است. کارچوفی آلا رومانا (Carciofi alla Romana) به آرامی با سیر و نعنا پخته شده و نرم و لطیف است.

• فیوری دی زوکا (Fiori di Zucca): شکوفه‌های کدو که با پنیر موزارلا و گاهی ماهی آنچوی پر شده و سپس سرخ می‌شوند.

• سوپلی (Supplì): گلوله‌های برنج سرخ‌شده که با سس گوجه‌فرنگی و یک تکه موزارلا در مرکز آن پر شده‌اند. وقتی آن را از وسط نصف می‌کنید، پنیر کش می‌آید و شبیه سیم تلفن می‌شود، به همین دلیل به آن supplì al telefono نیز می‌گویند.

پاستاهای کلاسیک رومی چهار پاستای بزرگ رم، ستون‌های آشپزی این شهر هستند:

• کاچو اِ پپه (Cacio e Pepe): ساده‌ترین و یکی از قدیمی‌ترین پاستاهای رومی که تنها از سه ماده تشکیل شده: پاستا (معمولاً تונارلی)، پنیر پکورینو رومانو و فلفل سیاه فراوان. راز این غذا در ایجاد یک سس کرمی و یکدست از آب پاستا و پنیر است.

• گریچا (Gricia): این پاستا را «آماتریچانا بدون گوجه» می‌نامند. مواد اصلی آن گوانچاله (guanciale، گوشت засохته از بناگوش خوک)، پنیر پکورینو و فلفل سیاه است.

• آماتریچانا (Amatriciana): به پاستا گریچا، سس گوجه‌فرنگی اضافه می‌شود تا این غذای کلاسیک به دست آید. به طور سنتی با پاستای بوکاتینی (bucatini)، نوعی اسپاگتی ضخیم و توخالی، سرو می‌شود.

• کاربونارا (Carbonara): مشهورترین پاستای رومی که سس آن از تخم‌مرغ، گوانچاله، پنیر پکورینو و فلفل سیاه تهیه می‌شود. کاربونارای اصیل هرگز خامه ندارد و کرمی بودن آن حاصل ترکیب صحیح زرده تخم‌مرغ با چربی گوانچاله و آب پاستا است.

غذاهای اصلی (Secondi) آشپزی رومی به خاطر استفاده از گوشت و احشاء (offal) که به آن کویینتو کوارتو (quinto quarto) یا «ربع پنجم» می‌گویند، مشهور است.

• سالتیمبوکا آلا رومانا (Saltimbocca alla Romana): ورقه‌های نازک گوشت گوساله که روی آن یک لایه prosciutto و یک برگ مریم‌گلی قرار داده شده و به سرعت در کره سرخ می‌شود. نام آن به معنی «در دهان می‌پرد» است که به لطافت و طعم فوق‌العاده آن اشاره دارد.

• کودا آلا واچینارا (Coda alla Vaccinara): دم گاو که برای ساعت‌ها در سس گوجه‌فرنگی و سبزیجات به آرامی پخته می‌شود تا گوشت آن کاملاً نرم و از استخوان جدا شود.

• تریپا آلا رومانا (Trippa alla Romana): سیرابی که در سس گوجه‌فرنگی با نعنای محلی پخته شده و با پنیر پکورینو سرو می‌شود.

بهترین محله‌های رم برای غذا

تراستِوِره (Trastevere) تراستوره، با فضای پرجنب‌وجوش و کوچه‌های سنگفرش‌شده‌اش، یکی از بهترین مناطق رم برای تجربه غذاهای اصیل است. این محله مملو از تراکتوریاهای خانوادگی، رستوران‌های دنج و بارهای شلوغ است که هم برای مردم محلی و هم برای گردشگران جذابیت دارد.

• فضای کلی: غذاخوری در تراستوره تجربه‌ای آرام و غیررسمی است. بسیاری از رستوران‌ها میزهایی در فضای باز دارند و شب‌ها، میدان‌ها و کوچه‌ها با صدای همهمه مردم و موسیقی زنده می‌شوند. شام در رم معمولاً دیرتر، حدود ساعت 20:00 تا 22:00، صرف می‌شود.

• رستوران‌های پیشنهادی:

  • Da Enzo al 29: یک تراکتوریای کوچک و بسیار محبوب که به خاطر غذاهای کلاسیک رومی باکیفیتش، به خصوص کاربونارا، شهرت دارد. اینجا رزرو قبول نمی‌کند و تقریباً همیشه باید در صف منتظر بمانید.

  • Tonnarello: این رستوران که چندین شعبه در تراستوره دارد، به خاطر پاستاهای خانگی‌اش، به‌ویژه کاربونارا و کاچو اِ پپه، معروف است و همیشه شلوغ است.

  • Roma Sparita: این رستوران پس از حضور در برنامه آنتونی بوردین به شهرت رسید و به خاطر سرو کاچو اِ پپه در یک کاسه ترد از پنیر پارمزان شناخته می‌شود.

  • Trattoria Da Teo: کمی دورتر از مسیرهای اصلی توریستی، این رستوران فضایی آرام‌تر و محلی‌تر دارد و به خاطر غذاهای دریایی و پاستاهای سنتی‌اش معروف است.

تستaccio (Testaccio) این محله کارگری، به عنوان مهد آشپزی کویینتو کوارتو شناخته می‌شود و یکی از بهترین مکان‌ها برای چشیدن طعم واقعی رم است. رستوران‌هایی مانند Checchino dal 1887 و Flavio al Velavevodetto از بهترین‌ها در این منطقه هستند. بازار تستaccio نیز مکانی عالی برای امتحان کردن غذاهای خیابانی و خرید محصولات محلی است.

گوهرهای پنهان: کشف روی دیگر رم

فراتر از جاذبه‌های مشهور، رم پر از شگفتی‌های پنهان و مکان‌های کمتر شناخته‌شده‌ای است که تجربه‌ای منحصربه‌فرد و به دور از ازدحام را ارائه می‌دهند.

محله‌های کمتر شناخته‌شده

• کوآرتیره کوپده (Quartiere Coppedè): این محله کوچک و پنهان، یک شگفتی معماری است. طراحی شده توسط جینو کوپده در اوایل قرن بیستم، این منطقه ترکیبی سورئال از سبک‌های آرت نوو، باروک و قرون وسطی است که با برج‌های افسانه‌ای، طاق‌های بزرگ و فواره قورباغه‌ها، شما را به دنیایی دیگر می‌برد.

• تپه آونتین (Aventine Hill): این تپه آرام و سرسبز، یکی از هفت تپه رم، پناهگاهی از شلوغی شهر است. در اینجا می‌توانید از باغ پرتقال (Giardino degli Aranci) با چشم‌اندازهای خیره‌کننده از شهر لذت ببرید و سپس به سراغ یکی از مشهورترین رازهای رم بروید: سوراخ کلید شوالیه‌های مالت. با نگاه کردن از داخل این سوراخ کلید کوچک، گنبد کلیسای سن پیتر را خواهید دید که به طرز شگفت‌انگیزی در قابی از شمشادهای باغ قرار گرفته است.

مکان‌های تاریخی و فرهنگی منحصربه‌فرد

• حمام‌های کاراکالا (Baths of Caracalla): این خرابه‌های عظیم و باشکوه، بقایای یک مجموعه حمام عمومی و مرکز اجتماعی در قرن سوم پس از میلاد هستند. این مکان بسیار خلوت‌تر از کولوسئوم است و به شما اجازه می‌دهد تا عظمت زندگی رومیان باستان را در آرامش تصور کنید. در تابستان، اپراهایی در فضای باز در اینجا برگزار می‌شود.

• جاده آپیا (Appian Way): یکی از قدیمی‌ترین و مهم‌ترین جاده‌های روم باستان که هنوز بخش‌هایی از سنگفرش اصلی آن باقی مانده است. پیاده‌روی یا دوچرخه‌سواری در این جاده که از میان مقبره‌ها، ویلاها و قنات‌های باستانی می‌گذرد، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است. در طول این مسیر، می‌توانید از

  کاتاکومب‌ها، گورستان‌های زیرزمینی مسیحیان اولیه، نیز دیدن کنید.

• کلیسای سن کلمنته (Basilica di San Clemente): این کلیسا یک سفر عمودی در تاریخ است. در زیر کلیسای قرن دوازدهمی کنونی، بقایای یک کلیسای قرن چهارمی قرار دارد و در زیر آن، یک خانه رومی قرن اول و یک معبد میترایی کشف شده است. بازدید از این سه لایه تاریخی، مانند پوست کندن لایه‌های تاریخ رم است.

• پناهگاه گربه‌های لارگو دی توره آرجنتینا (Largo di Torre Argentina Cat Sanctuary): در میان خرابه‌های چند معبد باستانی و مکانی که ژولیوس سزار در آن به قتل رسید، امروز پناهگاهی برای صدها گربه ولگرد قرار دارد. تماشای گربه‌ها که بر روی ستون‌های دو هزار ساله لم داده‌اند، یکی از صحنه‌های منحصربه‌فرد و سورئال رم است.

چشم‌اندازهای پانورامیک

• تپه جانیکولوم (Janiculum Hill): این تپه که به عنوان «تپه هشتم رم» شناخته می‌شود، بهترین منظره پانورامیک از شهر را ارائه می‌دهد. در اینجا می‌توانید از فواره باشکوه آکوآ پائولا (Fontana dell'Acqua Paola) دیدن کنید و هر روز در ساعت 12 ظهر، شاهد شلیک نمادین توپ از بالای تپه باشید.

نتیجه‌گیری

رم شهری است که در هر بازدید، چهره‌ای نو از خود به نمایش می‌گذارد. این شهر پاداش کنجکاوی را با کشف‌های بی‌پایان می‌دهد؛ از عظمت بناهایی که تاریخ جهان را شکل داده‌اند تا لذت ساده یک بشقاب پاستای بی‌نقص در یک تراکتوریای دنج. سفر به رم، تنها دیدن مکان‌ها نیست، بلکه تجربه‌ای چندحسی از قدم زدن در تاریخ، چشیدن طعم‌های اصیل و غرق شدن در ریتم زندگی شهری است که برای هزاران سال، مرکز جهان بوده است. با برنامه‌ریزی درست و کمی جسارت برای خروج از مسیرهای تکراری، می‌توانید سفرنامه‌ای شخصی و منحصربه‌فرد از شهر ابدی برای خود بنویسید؛ سفرنامه‌ای که در آن، پژواک گذشته با خاطرات زنده شما در هم می‌آمیزد.