حقایقی شگفت انگیز از دایناسورها که شاید ندانید - مجله نماشو

همه درباره دایناسور ها شنیده اند و برای بیشتر آنها این موجودات به همان میزان که جذابند، وحشتناک هم هستند. در حالیکه دانشمندان به کشف حقایقی در خصوص این موجودات باستانی ادامه می دهند، با دانستن اطلاعات بیشتر در خصوص زندگی و رفتار آنها نحوه درک ما نسبت به دایناسور ها هم تغییر می دهد. با در نظر گرفتن تصورات تخیلی که درباره دایناسور ها در فیلم های سینمایی به تصویر کشیده می گردد، توجه به اطلاعاتی که فسیل ها و دانشمندان واقعی می گویند، بسیار مهم است. دایناسور ها تنها موجوداتی غول پیکر سبز نیستند که فیلم هایی مثل اثر کلاسیک پارک ژوراسیک درباره آنها خلق گردد. در اینجا حقایق شگفت انگیزی از دایناسور ها آورده شده است.

رشد سریع دایناسور ها

در طبیعت هیچ ذهنیتی وجود ندارد که بتوان با آن رشد را درک کرد؛ زیرا رشد در گونه های مختلف با یکدیگر فرق دارد. برای اینکه دایناسور های بزرگتر به میزان معمولی خود برسند یک ترفند برای خود داشتند و آن هم رشد سریع آنها بود. تایتاناسور ها به نام بزرگترین خزندگان و احتمالاً بزرگترین حیوانات که تا به امروز روی زمین پا گذاشته اند، شناخته می شوند. تایتاناسور ها گیاهخوار چهار پا بودند و وزن آنها حداقل 90 تن (به میزان 25 فیل بالغ) بود. نوزادان تایتاناسور تقریباً به میزان جثه بزرگسالان سر از تخم در می آوردند.

براساس مقاله حقایقی شگفت انگیز از دایناسورها که شاید ندانید باید بدانید که یکی دیگر از دایناسور هایی که به سرعت رشد کرد، مامنکیسور بود. دایناسوری گیاهخوار با گردن که در بزرگسالی ارتفاع گردنش به 35 فوت می رسید. 30 سال طول کشید تا ارتفاع گردن این خزنده عجیب و غریب به 70 فوت برسد.

دایناسور ها هرگز منقرض نشدند

علاقمندان به دایناسور ها همواره به شما خواهند گفت اگرچه فسیل های دایناسور ها ارزشمند هستند، اما اگر به موجودات در آسمان نگاه کنیم، همواره می توانیم آنها را ببینیم. تحقیقات نشان می دهد که دایناسور ها در اطراف ما زندگی می نمایند و نفس می کشند، اما ما ترجیح می دهیم آنها را پرنده بنامیم. در دهه 1960، دیرینه شناسان، فسیل یک نوع دایناسور گوشتخوار به نام دینونیکوس را کشف کردند که به اوایل دوره کرتاسه در آمریکای شمالی مربوط می شد. مطالعه بر روی این گونه نشان داد که این نوع دایناسور شباهت های زیادی با پرندگان دارد.

این گونه از دایناسور ها دوپا بودند و روی دو پا راه می رفتند و برای حفظ تعادل هنگام دویدن برای حمله به طعمه، از دمشان استفاده می کردند. فسیل های این دایناسور نشان می دهد که بدن آنها در طول زمان برای سازگاری با تغییرات در محیط زیست دچار تحول شده است؛ بنابراین محتمل است بعضی از گونه هایی که اکنون در زمین وجود دارند در واقع نمونه های سازگاری یافته دایناسور ها باشند.

بعضی دایناسور ها از انواع دیگر باهوش تر بودند

محققان معتقدند که استگوسور یکی از احمق ترین گونه دایناسور ها بوده و از طرفی ترودون باهوش ترین گونه دایناسور معرفی شده است. استگوسور گیاهخواری چهار پا و غول پیکر بود و حدود 9 متر طول داشت، اما مطالعات نشان می دهد که مغز آن ها به میزان یک گردو بود. میزان مغز برای چنین خزنده ای غول پیکری کافی نیست و صفحات محافظ پشت آنها هم منطقی است. چرا که آنها به حفاظت بیشتری در برابر دایناسور های شکارچی نیاز داشت. در طرف دیگر خزنده شکارچی تردون دارای دید وسیع تری بود و سرعت و چشمان بزرگ آن در شکار بسیاری کارآمد بود و این امر خزندگان کوچکتر را تهدید می کرد.

دایناسور ها در تمام قاره ها زندگی می کردند

هنگامیکه دایناسور ها در زمین حکومت می کردند تقریباً در تمامی قاره های زمین حضور داشتند. حدود 230 میلیون سال پیش، در دوره تریاس، زمین از یک قاره واحد به نام پانگه آ تشکیل شده بود. به تدریج، با تجزیه ابر قاره به قاره های کوچکتر، دایناسور ها با قاره های تازه ایجاد شده در حرکت بودند. در طول سال ها، شواهدی مبنی بر زندگی دایناسور ها در سراسر دنیا در همه قاره ها یافت شده است. از اروپا گرفته تا قاره آمریکا، آفریقا و آسیا، فسیل این جانوران از خاک کشف شده است.

برخورد سیارک با زمین تمام دایناسور ها را از بین نبرد

یکی از رایج ترین تصور های غلط در خصوص انقراض دایناسور ها این است که یک سیارک در شبه جزیره یوکاتان فرود آمد و آنها را در یک لحظه ریشه کن کرد. این موضوع هرچقدر هم که دراماتیک به نظر برسد، تنها مسئول از بین رفتن همه دایناسور ها نبود. زمین هم در از بین بردن دایناسور ها نقش داشته است. حقیقت این است که حدود 66 میلیون سال پیش، یک سیارک وارد جو زمین شد و پس از فرود، هرج و مرج واقعی را ایجاد کرد. برخورد سیارک 7.5 مایلی آتش سوزی های وسیعی را ایجاد کرد و با دوده ای که کل کره زمین را پوشانده بود، حیوانات هیچ شانسی نداشتند.

این دوده، کل کره زمین را فرا گرفت و مانع رسیدن خورشید به زمین شد. این به معنای واقعی کلمه یک اتفاق تاریک بود. در واقع میتوان گفت شرایط پسا آخرالزمانی که بعد از برخورد سیارک به زمین ایجاد شد، مسئول انقراض 76 درصد از گونه های زمین بوده است. گیاهان و حیوانات از جمله دایناسور ها بخشی از این گروه بودند.

دایناسور ها به بزرگی ساختمان ها یا به کوچکی مرغ بودند

بیشتر ما انواع بزرگ و خطرناک دایناسور ها را در مستند ها دیده ایم، اما آنها تنها گونه دایناسور ها نیستند نبودند. میزان و جثه دایناسور ها از ساختمان های بزرگ تا دایناسور هایی که به میزان مرغ هستند متغیر است. تیتاناسور به طور کلی به نام بزرگترین دایناسور بر روی زمین شناخته می گردد که در حدود 46 فوت ارتفاع داشت. به همین دلیل اگر قرار است تیتانوسور به نمایش گذاشته گردد، باید یک ساختمان کامل موزه را به آن اختصاص داد. از طرفی لزوتوسور یکی از گونه های کوچکتر دایناسور ها در نظر گرفته می گردد که تقریبا جثه آن به میزان یک مرغ تخمین زده می گردد.

بیشتر دایناسور ها گیاهخوار بودند

کتاب ها و فیلم ها به ما نشان می دهند که دایناسور ها همواره در پی حمله به طعمه بودند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که دایناسور ها صلح آمیزتر از آن چیزی بوده اند که ما تصور می کردیم. بیشتر دایناسور ها گیاه خوار بودند، به این معنی که آنها بدون وجود محرکی، به چیزی حمله نمی کردند. در دنیای طبیعی، تعادل وجود دارد و اغلب تعداد گوشتخواران در مقایسه با گیاهخواران کمتر است؛ در عصر دایناسور ها هم این قاعده هم صادق بوده است.