مجید مجیدی: جنگ کشور ها را دچار مصیبت می کند، تراژدی بچه ها قربانی - مجله نماشو

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران به نقل از سایت پابلیکو، مجید مجیدی کارگردان فیلم سینمایی خورشید همزمان با عرضه دنیای این فیلم، در مصاحبه ای تازه با این سایت اسپانیایی زبان، درباره فیلم خورشید و مسئله بچه ها کار به ارائه توضیحاتی پرداخت.

متن کامل گفتگوی سایت پابلیکو با کارگردان فیلم سینمایی خورشید را در ادامه می خوانید.

* شرایط بچه ها در ایران امروز چگونه است؟

بچه های زیادی در خیابان هستند و خیلی ها هم بچه ها کار هستند. این را می دانم، زیرا با بچه ها آسیب پذیر و بچه ها کار، کار کرده ام. این را هم می دانم که این یک پدیده دنیای است و امروز 152 میلیون کودک کار در دنیا وجود دارد؛ اما در ایران این مشکل به دلیل حضور 7 میلیون مهاجر افغان بزرگ تر است.

* آیا واقعیت زندگی بچه ها افغان می تواند بدتر از این هم باشد؟

بله. شرایط پناهندگان چنین است و به دلیل افزایش موقعیت های بد و از همه بیشتر برای جنگ ها، آن ها شرایط بدتری دارند. به دلیل حضور نیرو های آمریکایی در افغانستان، این جمعیت مسائل بیشتری دارند. البته در ایران مهاجرانی از عراق و پاکستان هم زندگی می کنند؛ برخی از آن ها قانونی و بیشترشان غیرقانونی در کشور حضور دارند و همه این ها به دلیل جنگ هایی که کشور های غربی به راه می اندازند این شرایط را پیدا کرده اند.

* جنگ ها مسائل جدی ایجاد می کنند، اما همه مشکل بچه ها در ایران از جنگ نیست. درست است؟

همه جنگ ها کشور ها را دچار مصیبت می کنند و خانواده ها و به ویژه بچه ها این منطقه ها بیش از همه از این مساله رنج می برند، اما این درست است و در ایران ما به دلیل تداوم تحریم های مالی در بیش از چهار دهه، مشکل داریم و هم چنین با شیوع کووید نیاز به امکانات پزشکی مسائل را بیشتر کرده و دلیلش هم این است که آمریکا اجازه ورود دارو به ما نمی دهد. دوباره بگویم: باز هم این بچه ها هستند که رنج بیشتری را تحمل می کنند.

* شما تصویری بسیار غمگین از واقعیت ارایه می کنید، اما در روایت داستان فیلم را به سمت قصه های ماجراجویانه هم می کشانید...

همه چیز هایی که در این فیلم می بینید ریشه در زندگی واقعی بچه های کار دارد. زندگی آن ها پر از ماجراست، هر روز آن ها با یک ماجرای تازه روبه رو می شوند و من می خواستم فقط همین را روی پرده بیاورم. علاوه بر این می خواستم نشان بدهم چقدر این داستان جذابیت دارد.

* می توان گفت مهمترین مساله برای خورشید این است که همه بچه ها باید حق آموزش داشته باشند؟

آینده هر ملتی به بچه ها بستگی دارد. باید اهمیت آن ها را درک کرد. آن ها یک گنجینه بسیار باارزش و ارزش مندتر از منابع طبیعی هستند. بچه ها باید حق زندگی و آموزش داشته باشند. یک سکانس نمادین در این فیلم هست که در واقع بیانگر یک رویاست، رویا من، یک رویای حل نشده که تحقق آن سخت است. بچه ها با مسائل جدی روبه رو هستند، اما حداقل ما حق تحصیل به آن ها می دهیم.

* فکر می کنید دنیا چگونه می تواند تغییر کند؟

اگر بچه ها از حقوق کامل برخوردار باشند، تا یک دهه آینده، به جای دیدن آن ها در خیابان، در جایی که از آن ها سوء استفاده می شود و مورد آزار واقع می شوند، ما می توایم آن ها را در دانشگاه ها ببینیم و آن ها می توانند زندگی خودشان، خانواده شان و جامعه را بهتر کنند و یک نسل روبه جلو داشته باشیم. این را در فیلم هم می بینیم. علی، قهرمان داستان، یک گنج است، و ما هستیم که با کشف استعداد های سینمایی او یک گنجینه پیدا کرده ایم. بچه ها می توانند در همه دنیا ایجاد کننده انقلاب باشند و این فیلم هم برای رسیدن به چنین رویایی ساخته شده تا از مشارکت مردمی و دولتی دعوت کند وارد این راستا شوند.

* پدر و مادر های بچه های این فیلم یا در زندان هستند یا معتادند؛ این شرایط را نتیجه می دانید یا دلیل؟

هر دو، اما بیش از هر چیز این واقعیت است. بچه ها مجبورند کار کنند، زیرا والدین شان از نظر مالی فقیرند یا اینکه در زندان هستند یا طلاق گرفته اند و یا معتاد هستند. این ها بزرگ ترین دلایل آسیب پذیری بچه ها هستند. باید گفته شود که اعتیاد به مواد مخدر یک مشکل اجتماعی در ایران است و در طبقه اجتماعی پایین هر روز بزرگ تر از پیش می شود. ما مرز گسترده ای با افغانستان داریم که یکی از بزرگ ترین مراکز مواد مخدر دنیا است. مواد مخدر این مردمان را از نظر مالی به فقر می کشاند و بعد آن ها را دچار فقر فرهنگی می کند و همیشه این بچه ها هستند که بیش از هر چیز آسیب می بینند.

* در ایران آیا شما به نام یک فیلمساز از آزادی کامل برخوردار هستید؟

این سوالی است که در غرب همیشه از من می پرسند. در ایران سانسور در همان حدی وجود دارد که در همه دنیا وجود دارد؛ فقط در هر کشور ویژگی های خاص خودش را پیدا می کند. ساخت یک فیلم مانند این، نشان می دهد آزادی وجود دارد. البته، دولت ها بیشتر علاقه دارند تا بگویند همه چیز کاملاً خوب است، اما رسالت فیلمساز این است که اگر موارد اشتباهی رخ داد، انتقاد کند. در دوره رییس جمهور قبلی سطح سانسور بالاتر بود، اما پس از آن وضع بهتر شد و مسائل بسیار کمتری وجود دارد. حضور فعال روشنفکران، متفکران و فیلمسازان در زندگی عمومی به تلطیف مسایل کمک می کند.