مرتضی کریمی: آقای اصفهانیان! شما بازنشسته هستی و باید جایگاه ریاست را رها کنی و بروی!، کامرانی فر را کنار گذاشتند و حالا نوبت رفعتی است - مجله نماشو

مرتضی کریمی در گفت وگو با خبرنگار ورزشی خبرنگاران، با اشاره به پست داود رفعتی، رئیس دپارتمان داوری فدراسیون فوتبال در صفحه شخصی اش در یکی از شبکه های اجتماعی که از شرایط کاری خود ابراز گلایه نموده بود، گفت: شنیده ام رفعتی پستی گذاشته و به نوعی اعلام نموده است که تصمیم دارد از دپارتمان داوری برود. پیش از رفعتی، با حسن کامرانی فر که اسم و رسمی داشت و در جام جهانی هم یاری داور بود، کاری کردند که از دپارتمان داوری برود. پس از او رفعتی را آوردند که سابقه کارمندی در فدراسیون و رزومه داوری دارد. چرا باید کاری نمایند که او نیز بحث رفتن را پیش بکشد؟!

وی در ادامه اضافه نمود: رفعتی با کسی تعارف ندارد و داوری را که خوب قضاوت نکند، کنار می گذارد و داور خوب را تشویق می نماید. او با ناظران و مسئولان AFC رابطه خوبی دارد. آقای فریدون اصفهانیان! با کامرانی فر مشکل داشتید، اکنون می خواهید کاری کنید که رفعتی نیز از دپارتمان برود؟!

دلم برای جامعه داوری ایران می سوزد.، یاری داور پیشین فوتبال کشورمان با بیان این مطلب اظهار داشت: مهدی تاج و فدراسیون فوتبال از داوری حمایت نموده و امکاناتی را فراهم نموده اند، اما کمیته داوران نباید یک نفری را بیاورد که مثل مترسک باشد و کاری نکند. زمانی آقای خدابیامرزی پُستی داشت و رئیس وقت به او می گفت ابلاغ های داوری ات را با مداد بنویس. این بنده خدا ابلاغیه را می نوشت، اما رئیس آن را عوض می کرد. رفعتی نمی تواند این طوری باشد. آقای اصفهانیان! به خاطر میزی که باید به دلیل بازنشستگی پس بدهی، حداقل خاطره خوب بگذار و بعد برو!

کریمی ادامه داد: آقای اصفهانیان! شما داور بزرگی بودی و بارها کنار شما یاری داور بوده ام، اما به درد مدیریت کمیته داوران نمی خوری. عملکردت این موضوع را نشان داده است. آقای اصفهانیان! ابلاغ های قضاوت داوران را ظاهراً فردی که هم استانی شماست، می چیند. چرا باید داوران لیگ برتری را فردی از استان شما بچیند؟ چرا باید داوران برای قضاوت به او التماس نمایند؟ چرا باید داوران از شنیدن نام آن شخص بترسند؟ این کار زشت است. من 20 سال در داوری حضور داشته و هیچ چیزی نمی خواهم، اما دلم برای جامعه داوری می سوزد. آقای اصفهانیان! شما بازنشسته هستی و باید جایگاه ریاست را بگذاری و بروی، اما بهتر است قبل از رفتن خاطره خوبی از خود بر جا بگذاری.