نظریه ای تازه و عجیب درباره مومیایی های مصر - مجله نماشو

گروهی از محققان می گویند مومیایی کردن در مصر باستان احتمالاً به منظور حفظ بدن افراد برای دنیای پس از مرگ نبوده است. آن ها مدعی اند که مصری ها پادشاهان و ملکه های خود را مومیایی می کردند تا از آن ها مجسمه بسازند و تمثیل آن ها را در میان خود حفظ کنند.

تعداد فزاینده ای از باستان شناسان باور دارند که حفظ جسم افراد بر اثر فرایند مومیایی شدن احتمالاً تصادفی بوده است و افرادی که ایده حفظ بدن برای دنیای پس از مرگ را مطرح کرده اند، تحت تأثیر افکار خود پیرامون دیار باقی بوده اند.

مومیایی در مصر باستان چه اهمیتی داشت؟

پژوهشگران در عوض حالا باور دارند که هدف از مومیایی کردن، تبدیل فراعنه به مجسمه و آثار هنری با اهداف مذهبی بوده است. آن ها پادشاهان و ملکه های خود را به عنوان الهه های زنده درنظر می گرفتند و با تبدیل جسم آن ها به مجسمه، می خواستند حتی پس از مرگ نمود عینی آن ها را حفظ کنند.

کمبل پرایس، از مسئولان موزه منچستر در انگلیس می گوید: این تفاوت در شیوه تفکر کوچک، اما مهم است. این ایده که روح به بدن برمی شود یا به نحوی کنترل بدن را در دست می گیرد، به آن اندازه که ممکن است تصور کنید، قاطع و روشن نیست.

یکی از استدلال هایی که برای تأیید این نظریه آورده می شود، وجود مومیایی افرادی از طبقه حاکمان است که ظاهراً اهمیتی به حفظ بدن آن ها داده نشده بود. برای مثال، جسم شاه توت عنخ آمون درحالی پیدا شد که به کف تابوتش چسبیده بود و روی آن مجسمه ساخته بودند. پرایس می گوید: مصریان باستان نمی دانستند دارند چه کار می کنند، درنتیجه جسم او به خوبی حفظ نشده است.

اسناد تاریخی نشان می دهد که مجسمه خدایان مصر با روغن و عطر پوشانده می شد. سپس گاهی اوقات پارچه ای را دور آن می پیچیدند که به نحوی ارزش معنوی داشت. مصری ها با قراردادن اعضای بدن فرد در ظرف های کانوپیک (ظرف هایی با شکل سر خدایان)، احتمالاً می خواستند بدن حاکمان خود را با ارواح الهی آمیخته کنند.

با وجود اینکه بعضی از مومیایی ها مثل توت عنخ آمون، آمنهوتپ سوم و آخناتون جلوه ای مجسمه مانند دارند، ولی همه با این عقیده نو موافق نیستند و مباحثه دراین باره ادامه دارد.

منبع:دیجیاتو