چگونه 2-4-4 ویلموتس در بحرین به بن بست رسید؟ - مجله نماشو

گروهی معتقدند که این باخت برای تیم ملی به موقع بود و مربی بلژیکی را نسبت به سختی کارش مطلع می نماید. به نظر می رسید که او حریفان آسیایی را خیلی جدی نگرفته و با کنار گذاشتن تعدادی از بازیکنان باتجربه مثل جهانبخش و ترابی مقابل بحرین ترکیبی جوان را به زمین فرستاد. با این حال نمی توان از عواقب این شکست به سادگی گذشت و صعود دیگر به آن سادگی که فکر می کردیم نخواهد بود. حالا امتیازات بازی با عراق در بصره و دو بازی آخر این مرحله مقابل بحرین و عراق در تهران برای تیم ویلموتس سرنوشت ساز است و دیگر فرصت اشتباه نداریم. ویلموتس در بحرین تیمش را با چند جابه جایی نسبت به بازی کامبوج به زمین فرستاد. جریان بازی اما نشان داد که این تغییرات یاری چندانی به تیم نکرد و حتی به آن آسیب زد. یکی از آنها حضور مجید حسینی به جای پورعلی گنجی بود، ولی مدافع ترابزون اسپور نمایش خوبی نداشت و در نیمه دوم مرتکب خطای پنالتی شد. هرچند بحرین مهاجمان زهرداری ندارد و میل زیادی به حمله نداشت، ولی خط دفاع تیم ملی نتوانست نمایش مطمئن و هماهنگی داشته باشد، مثلاً می توان به صحنه ای در آغاز نیمه دوم اشاره نمود که میلاد محمدی آفساید را با فاصله زیادی پر نموده بود و خوش شانس بودیم که دروازه بیرانوند در موقعیت تک به تک باز نشد. امید ابراهیمی دیگر تازه وارد ترکیب تیم ملی بود که به جای نوراللهی بازی کرد، ولی او هم مثل زوجش حاجی صفی پیروزیتی در تغذیه مهاجمان تیم ملی نداشت.

چه کسی مهاجمان را تغذیه کند؟

ویلموتس با شعار فوتبال تهاجمی به تیم ملی آمده، ولی برنامه ای که برای تیمش در نظر گرفته بود فاصله زیادی با ایده آل هایش داشت. حضور همزمان آزمون و انصاری فرد در خط حمله قرار بود به میزبان ضربه بزند، ولی برنامه مناسبی برای تغذیه آنها دیده نشد.

در چیدمان 2-4-4 خطی فاصله بین دو هافبک میانی و مهاجمان زیاد می گردد و ضروری است که یکی از مهاجمان نقش رابط این دو خط را به عهده بگیرد، ولی نه آزمون نه انصاری فرد ویژگی های مناسب این کار را ندارند. مهم ترین تیمی که در حال حاضر با این روش بازی می نماید اتلتیکو مادرید است که در سال های گذشته از گریزمان در این نقش استفاده می کرد و در حال حاضر ژائو فلیکس جایگزین او شده. دو بازیکنی که می توانند فضاهای خالی بین لایه های دفاعی را پیدا نمایند و پاسور خیلی خوبی هستند.

در تیم ملی این نقش به آزمون سپرده شده بود، ولی او در فشردگی خط میانی بحرین گرفتار شد و مهم تر از آن نتوانست وظیفه سازمانی اش یعنی گل زدن را انجام دهد. دور کردن یکی از زهردارترین مهاجمان آسیا از دروازه بحرین یکی از بدترین تصمیمات ویلموتس بود که بی شک سرمربی حریف را خیلی شاد کرد.

در لحظاتی هم که آزمون و انصاری فرد روی یک خط قرار می گرفتند، فاصله خط حمله و خط میانی بسیار زیاد می شد تا حاجی صفی مجبور به فرستادن توپ های بلند گردد.بحرین پیروز شده بود راستا تغذیه خط حمله از کناره ها را هم ببندد. زوج ها و مثلث ها در سمت چپ و راست به ندرت تشکیل شد و سانترهای زیادی برای تغذیه دو مهاجم سرزن تیم ملی ندیدیم. ویلموتس برای خروج از این بن بست امیری و محمدی را به کناره ها افزود، ولی زمان زیادی تا سرانجام بازی نبود و چند فرصت تیم ملی در دقایق سرانجامی از دست رفت.

ویلموتس به درستی معتقد است که تیمش در بحرین شایسته شکست نبود، ولی نگران نماینده تر از نتیجه ایرادهایی است که در بازی تیم ملی دیده شد. سبک بازی ویلموتس در بحرین به بن بست رسید و پیش از بازی حساس با عراق در بصره این خبر خوبی نیست. مربی بلژیکی قطعاً فیلم این بازی را بارها تماشا خواهد نمود و امیدواریم که در مدل بازی اش تجدید نظر کند. شاید وسواس برای بازی تهاجمی ویلموتس را تشویق نموده بود که با دو مهاجم ثابت بازی کند، ولی بازی بحرین نشان داد که تیم ملی ابزار مناسب این روش را ندارد و تکرار آن مقابل عراق که تیم بهتری از بحرین است، احتمالاً عاقبت خوشی نخواهد داشت.