دنیا فراموشت نمی کند آقای دایی! - مجله نماشو

شاید بهترین تعبیر در مورد علی دایی، همان عبارت معروف شناسنامه فوتبال ایران باشد؛ کسی که هنوز هم در خیلی از نقاط دنیا، کشور ما را با نام او می شناسند. دایی می تواند مربی خوبی باشد یا نباشد، اما اینکه کنج خانه بنشیند و عمرش را در راهی غیر از فوتبال بگذراند، کفران نعمت است. پرسش اینجاست که آیا واقعا هیچ کاری از دست علی دایی به سود فوتبال ایران ساخته نیست؟ گاهی در مورد یک فیلم ساز گفته می شود فلان اثرش آن قدر خوب بود که اگر تا آخر عمرش دیگر هیچ کاری نسازد، به اندازه یک عمر خدمت کرده است. همین مهدی طارمی که در فوتبال اروپا می خرامد و برای فوتبال ایران عزت و اعتبار به وجود می آورد، کشف علی دایی است. شما چطور از هنرنمایی مکشوف لذت می برید، اما نگران خانه نشینی کاشف نیستید؟ دیگر بگذریم از امثال کریم انصاری فرد و علی علیپور که این روز ها مهاجمان آبرومند فوتبال ایران در اروپا هستند و باز بگذریم از ستاره هایی همچون احمد نوراللهی و امید عالیشاه و 10 نفر دیگر که فوتبال ایران روی کاکل آن ها می چرخد. دایی بعد از بازنشستگی دیگر چه باید می کرد تا روشن شود حق ادامه حضور در فوتبال را دارد؟

هیچ کس به طور دقیق نمی داند علی دایی به میل خودش در خانه نشسته یا پای همان حاشیه های معروف اخراج از سایپا در میان است. هر چه هست تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد نمی کند. علی دایی بسان سرمایه ای ارزشمند از کف فوتبال ایران می رود و فقط گاه گاهی در اخباری همچون دعوتش به این قبیل مراسم ها یاد او می افتیم. طعنه آمیز است که این حرمت را هم اجنبی ها به دایی می گذارند، وگرنه اینجا یک رئیس فدراسیون با آن همه سر و صدا آمد و رفت و هیچ کس حاضر نشد حتی به عنوان کارشناس دو خط اظهارنظر از علی دایی بگیرد!