لوپز علیه بیرانوند، خوشحالی برای ناکامی شاگرد - مجله نماشو

به گزارش خبرنگاران ،پرسپولیس در حالی میزبان بازی برگشت فینال لیگ قهرمانان آسیا بود که غیبت کارلوس کی روش سرمربی تیم ملی برای تماشای این دیدار از نکات تعجب برانگیز بود. در حالی که میهمانان خارجی زیادی از جمله جانی اینفانتینو رییس فیفا و شیخ سلمان رییس AFC در استادیوم آزادی حضور داشتند، سرمربی تیم ملی تصمیم گرفت یک روز بعد از فینال آسیا به تهران بیاید و مهمترین بازی باشگاهی در سطح قاره آسیا را نبیند.

در کنار بحث عدم حضور کارلوس کی روش در بازی فینال، نقل قولی از طرف مهرداد مسعودی، مشاور عالی فدراسیون فوتبال قطر برای برگزاری جام جهانی 2022 که برای تماشای بازی پرسپولیس و کاشیما آنتلرز ژاپن به تهران آمده بود، مطرح شده است. نقل قولی که اگر صحت داشته باشد کاملا بحث برانگیز خواهد بود.

مسعودی که در استادیوم آزادی بازی را دیده، در مورد واکنش الکساندر لوپز، دستیار پرتغالی-برزیلی کی روش می گوید: من در بازی فینال چیزی دیدم که از ناکامی پرسپولیس در رسیدن به عنوان قهرمانی دردناک تر بود. من به همراه یک هیئت بلندپایه قطری برای فینال در تهران بودم. من در جایگاه VVIP پشت شیشه ای که کنار جایگاه های ردیف سوم است، بازی را دنبال می کردم. در کنارم مربی دروازه بان های برزیلی-پرتغالی تیم ملی ایستاده بود که به محض به صدا در آمدن سوت انتها بازی، ایشان مشت های گره نموده خود را به هوا برد. من از این حرکت او مات و مبهوت شدم. بلافاصله به او گفتم به چه حقی در حالی که در استخدام فوتبال ایران هستی و مردم ایران حقوق تو را می دهند، از ناکامی نماینده ایران اینچنین خوشحال می شوی؟ چیزهای دیگری هم به او گفتم که جوابی برای آن نداشت. تنها توضیحش این بود که همشهری زیکو هست و به او تبریک می گفت.

مسعودی البته خودش این نقل قول را تائید ننموده است، اما انتشار این صحبت ها در فضای مجازی باعث تعجب خیلی ها شده است. در صورت تأیید این نقل قول ها، می توان چند سطری برای لوپز نوشت. برای مربی تیم ملی که در استادیوم آزادی و از ناکامی شاگرد خود در درون دروازه پرسپولیس خوشحال می گردد. تنها به این دلیل که هم شهری یا هموطن اش مدیر فنی باشگاه کاشیما انتلرز ژاپن است.

علیرضا بیرانوند بعد از موفقیت در جام جهانی و البته درخشش در لیگ قهرمانان، باید آماده حضوری موفق در جام ملت های آسیا گردد. چه کسی باید او را مهیای درخشش کند؟ همین الکساندر لوپز که در تمرین های تیم ملی، بیرانوند را به آغوش می کشد و دست خود را دور گردن او می اندازد. همین مربی که برای ناکامی شاگرد خود در استادیوم آزادی، خوشحال می گردد. همینی که مشت هایش را گره می نماید. شاید نه به خاطر موفقیت زیکو بلکه برای ناکامی برانکو.

1