اندرخم ژست های انتخاباتی در کوچه پس کوچه های بازار داغ تبلیغات ، عکس ها عاقبت بخیر نمی نمایند - مجله نماشو

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی کاتالوگ دیجیتال از بهترین و مجربترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی تا چاپ کاتالوگ های تبلیغاتی حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

به گزارش خبرنگار از ، دستش را می گذارد زیر چانه اش ، به سبک آن نظامیِ سیاستمدارِ حرفه ایِ انگلیسی ، سِر وینستون لئونارد اسپنسر چرچیل دو انگشتش را به علامت پیروزی بالا می آورد ، گاهی هم به قول سهراب ، هم نورد در افق های دور و خاکستری می گردد ، کمی به راست ، کمی به چپ ، فوکوس روی لبهایی که حالا می خندند و شمارش معکوس آغاز می گردد ، سه... دو... یک ... ، آماده و صدای شاتر دوربین در فضا می پیچد و یک تصویر ثبت می گردد ، تصویری که می رود تا تبدیل به بنرهای چند متری گردد و تمام شهر را پر کند از یک لبخند ، از نماد یک سیاستمدار خارجی که همواره سیگار برگ می کشید ، این حکایت تصاویری است که این روزها از خروس خوان اول صبح تا خروس خوان دوم شب ، روی دیوارهایِ تبلیغاتیِ رایگان شهر، پیش چشم هایمان رژه می فرایند.

رضا چند سالی است وارد حرفه عکاسی شده است ، پدرش عکاس بود، سندرم فرار از سیاست او را به هنر کشاند و حالا آتلیه ای دارد و فقط پرتره کار می نماید ، هر پرتره بسته به جیب مشتری و زحمتی که با نرم افزار فتوشاپ با ورژن CS6 برای ادیت عکس ها می کشد از 2 و 3 میلیون تومان تا 10 میلیون تومان متغیر است.

همینطور که پشت سیستم نشسته و کار روتوش را انجام می دهد، می گوید تا چند هفته قبل ، وقت سر خاراندن نداشتم ، اینجا محل رفت و آمد آدمهای اتوکشیده با یک لشکر بادیگارد بود که پر سر و صدا می آمدند و چند تایی عکس می گرفتند و پر سر و صدا هم می رفتند ، احتمالا نامزدهای انتخاباتی بودند چون می خندیدند.

عینکش را بالا می دهد ، بیرون را چک می نماید یواشکی می گوید خودم به هیچکدومشون رای نمی دم ، همشون ژسته و اونی هم که اهل ژسته اهل کار نیست .

نمی دانم بیراه می گوید یا خیر که می پرسم دقیقا با عکس ها چکار می کنی که ادامه می دهد بعد از عکاسی با پرده آبی و سبز ، نوبت اصلاح رنگ و نور صورت و نرم کردن پوست با حفظ بافت می رسد و بعد ویرایش چشم و لب و مو و در آخر ترکیب همه این ها با فیلترها خلاصه هر عکس یکی دو روزی کار می برد.

می گوید: فتوشاپ سلاح مخوفی است ، مخوفتر از رمان های استفن کینگ آنجا حداقل سرانجام داستان را می فهمی ، اینجا مخاطب بیچاره نمی داند که بعضی ها پول می دهند تا رنگ چشمهایشان آبی گردد ، راستی عجب دربی شده بود سال جاری ، جوانمردانه ، عالی ، قدیما کمتر اینجوری بود.

سراغ یکی از قدیمی ترین عکاسان شهر باید رفت ، از پله های راهروی عکاسخانه که پایین می روم ، بوی کاغذ و دارو مشامم را پر می نماید ، همه چیز مرتب و تمیز است ، پرتره های قدیمی از آدم هایی که دیگر نیستند هنوز هم روی دیوارهست.

حسین صباغ از پیشکسوتان عکاسی شهر و رئیس اتحادیه عکاسان شهرستان است، که احتمالا در آرشیو او عکسهایی از دوران نوجوانی خودم را می توانم پیدا کنم ، موضوع را به او می گویم ، می گوید: 30 سال پیش همه چیز ساده بود، حتی عکس های انتخاباتی.

از روزهایی می گوید که بنر نبود، دوربین های دیجیتال نبود ، فیلم رنگی نبود ، همه چیز سیاه و سفید بود ، هر چه بود هنرعکاس باشی بود و سایه روشن ها و نور پردازی ، روزهایی که یک پرده سفید بود ، یک پرده سیاه.

می گوید: سایز عکس ها انتخاباتی در آن دوران یا 21 * 16 یا 40 *30 سانتی متر بود و چون آن موقع هنوز بنر مد نشده بود ، داوطلبان عکس ها را یا روی کاغذ های شبیه اعلامیه چاپ می کردند یا روی پارچه.خودش چند ده تایی عکس انتخاباتی از نامزدها گرفته است تعدادی را نام می برد که یکی دو تایشان را می شناسم از ژست های نامزدهای انتخاباتی آن موقع می گوید دو ژست کلی داشتند یا دست ها زیر چانه بود یا شبیه عکس های پرسنلی صاف رو به دوربین که بر روی فیلم های تخت 9*7 ثبت می شد و بعد از چاپ یکی دو نسخه در دو سایز تحویل داوطلبان انتخاباتی می شد و آنها هم بسته به توان اقتصادی خودشان ،عکس ها را کپی و منتشر می کرد.

می گوید آن موقع همه چیز ساده بود و واقعی ، الان همه چیز پیچیده شده درست به پیچیدگی فن آوری..

هر چه هست بالاخره ذائقه ها در گذر زمان عوض شده اند، می خواهد تاثیر رسانه ها و فن آوری بر سبک زندگی باشد یا تغییر در رفتارهای انتخاباتی یا چالش روش های سنتی تبلیغات که می گویند دیگر جواب نمی دهد یا هر سه مورد.

دکتر صادقعلی موحد منش رئیس سابق دانشگاه پیغام نور مازندران در گفت و گو با خبرنگار از ، گفت: سلیقه افراد متناسب با تغییر سبک زندگی تغییر نموده است ، در گذشته مردم هر چه ساده تر بود را بیشتر می پسندیدند و اکنون جوانان به دنبال جاذبه هایی فراتر از سادگی هستند.

او ژست های تبلیغاتی داوطلبان را یک جاذبه برای اثرگذاری بین جوانان می داند و میگوید: شاید این ژست ها عامل مشخص نماینده ای برای کسب آرای مردم نباشد اما می تواند فاکتوری تحریک نماینده برای جلب توجه قشر جوان به داوطلبان باشد.

پر بیراه نمی گوید وقتی در حین مکالمه چند تصویر انتخاباتی پیش چشمم رژه می رود ، حتی جزییات عکس ها را حفظ هستم ، داوطلب خانمی که سلام نظامی داده بود یا آن یکی که توصیه پدرش را همراه با دستبوسی قاب نموده بود بر روی یک بنر چند متری ، اما این ژست ها آن روزها مرا تشویق نکرد تا نامشان را در صندوق رایبیندازم ، حتما چیزی فراتر از ژست های زیبا در تصمیم گیری برای انتخاب اصلح نقش داشته است ، پیگیری ها را بیشتر می کنم تا به پاسخی برای خودم برسم.

دکتر سلیلی کارشناس مباحث سیاسی است و همکار رسانه ای ، گفت و گویش را با جمله ای جالب آغاز می نماید زبان بدن جواب نمی دهد زبان عمل جوابگو است.

می گوید : افرادی که از عکس های نامتعارف در تبلیغات خود استفاده می نمایند احتمالا تازه وارد عرصه رقابت های سیاسی شدند و تجربه چندانی ندارند آنها می خواهند فضای جدیدی را تجربه نمایند.

بعضی ژست های تبلیغاتی را هم نام می برد ، از افه های مردم دوستی و دستبوسی کارگران تا استفاده ابزاری از پدر و مادر و عکس با بزرگان و مشاهیر و می گوید: بعضی داوطلبان برای هویت جویی خود با بعضی مشاهیر و نخبگان ورزشی و هنری عکس های انتخاباتی می گیرند ، این دسته از افراد هویت خود را در کنار نخبه ها جستجو می نمایند در حالی که ما نماینده ای می خواهیم که به مجلس وزن بدهند نه اینکه از کسی اعتبار بگیرد.

در آخر هم اضافه می نماید: داوطلبانی که از ژست های تبلیغاتی برای افزایش مقبولیت استفاده می نمایند، معمولا ناکام می مانند و تنها نتیجه ای که می گیرند این است که اقدام شان به یک شوخی و طنز انتخاباتی تبدیل می گردد.

سرانجام گزارش شال و کلاه می کنم و دوباره به خیابان میزنم ، خیابانی که حالا عکس ها و پوسترهای انتخاباتی از درخت های بی برگش ، از دیوارهای شهر دارند بالا می فرایند و من می دانم تا پنج شنبه اول اسفند عاشق کف خیابان خواهم بود.

گزارش : سید رضا کریمی

ک