بیژن مرتضوی: بازیکن تیم ملی جوانان بودم و طرفدار ناصر حجازی - مجله نماشو

مرتضوی بعد از اتمام مقطع دبیرستان در سال 1355 و دو سال قبل از پیروزی انقلاب شکوهمند جمهوری اسلامی به انگلستان رفت. در آنجا تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته مورد علاقه اش مهندسی و نقشه کشی شهری ادامه داد. همچنین اجرای موسیقی و یادگیری ویولن را دنبال کرد. در سال 1979 میلادی به آمریکا مهاجرت کرد و به تحصیل در رشته موسیقی در دانشگاه ایالت تگزاس ادامه داد و فارغ التحصیل شد و از سال 1985 ساکن کالیفرنیا شد که اولین آلبوم خود را عرضه کرد. مرتضوی در دهه 50 به صورت حرفه ای فوتبال بازی کرد و در مقطعی عضو تیم ملی جوانان ایران بود. او علاقه خاصی به فوتبال دارد و به همین دلیل گفت وگویی با این هنرمند انجام دادیم که خواندنش خالی از لطف نیست.

دروازه بان بودم و عاشق ناصر حجازی

هنوز سه ساله نشده بودم که کار با ویولن را شروع کردم و بعد از شروع تحصیل از دوره دبستان فوتبال بازی می کردم. من متولد سال 36 هستم و در دوره نوجوانی و جوانی من و امثال من یک دروازه بان بسیار باتکنیک، خوش تیپ و پیروز از دروازه تیم ملی ایران حراست می کرد که بسیار محبوب بود. خود من از روی علاقه به ناصرخان حجازی دروازه بانی می کردم. در آن ایام پوسترهای ایشان در تمام مجلات کشور چاپ می شد و ما هم با علاقه اخبار مرتبط با آقای حجازی را پیگیری می کردیم. تابستان سال 50 زمانی که 13 سال داشتم همراه با دوستان خانوادگی به ویلای آنها در چالوس سفر کردیم که به ما گفتند ویلای خانواده نامزد ناصر حجازی درست در کنار و دیوار به دیوار خانه ای است که برای چند روز آنجا می رویم. به چالوس که رسیدیم از شانس خوب مان آقای حجازی هم چالوس بودند. برای من در سن سیزده سالگی دیدار با ایشان بسیار جذاب بود. وقتی روبه رو شدیم و به ناصرخان سلام کردم برخورد بسیار خوب و صمیمانه ایشان انرژی عجیبی به من داد. شخصیت قابل تحسین و فروتنی آقای حجازی میزان علاقه مرا به این مرد صدچندان کرد و به رغم گذشت سال های زیاد همچنان عاشق و به یادشان هستم. تا سال 55 در کنار موسیقی، فوتبال هم بازی کردم. به عضویت باشگاه راه آهن درآمدم و به تیم ملی جوانان دعوت شدم که ذخیره آقای حسین راغفر بودم اما پس از دریافت مدرک دیپلم برای ادامه تحصیل به انگلستان سفر کردم و بعد از دریافت مدرک لیسانس برای ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت کردم. زندگی در خارج از کشور نتوانسته ذره ای از عشق و تعصب مرا نسبت به کشورم ایران کم کند. آخرین بار حدود 14 سال قبل برای مدتی به ایران سفر کردم و در واقع مشکل خاصی وجود ندارد چون فقط در زمینه هنری فعالیت نموده ام.

ایران- استرالیا و...

در دوره نوجوانی و جوانی ام تا جایی که فرصت می شد مسابقات فوتبال را دنبال می کردم. به جز ناصرخان حجازی که در اولویت بود کیفیت فنی علی پروین و حسن روشن را دوست داشتم. هادی نراقی و کارو حق وردیان هم بازیکنان خوبی بودند اما عجیب ترین روز فوتبال بازی ایران و استرالیا در شهر ملبورن بود. همان شب بنده در شهر برلین آلمان کنسرت داشتم و از قبل تمام بلیت ها فروخته شده بود و بیش از هزار و پانصد نفر بیرون سالن مانده بودند تا اگر فضا اجازه داد برای دیدن کنسرت داخل شوند. قبل از شروع کار داشتم بازی را نگاه می کردم و دریافت دو گل به شدت ناراحتم نموده بود زمانی که کریم باقری گل اول ایران را زد به تایمی رسیده بود که من باید روی سن می رفتم، حال عجیبی داشتم. گفتم تا تکلیف بازی تعیین نگردد توان و تمرکز اجرا ندارم. خداداد عزیزی گل تساوی و گل صعود به جام جهانی را وارد دروازه استرالیا کرد. هنوز هم یادم هست دروازه بان استرالیا چه جوری روی زمین نشسته بود و نای برخواستن نداشت. نمی دانم چرا وقت های اضافه آن مسابقه در آن حال وهوا برای من به اندازه یک بازی 90 دقیقه ای طول کشید ولی بعد از سرانجام مسابقه بمب انرژی شدم. تمام ایرانیان حاضر در کنسرت برلین مثل من شادمان بودند. کنسرت باید ساعت 12/5 شب به سرانجام می رسید اما به خاطر همان انرژی و شادمانی ساعت 3/5 صبح انتها یافت. اطمینان دارم پیروزیت فوتبال ایران و قهرمانی های تیم ملی کشتی آزاد و فرنگی باعث افتخار و احساس غرور همه ایرانی ها در سراسر دنیاست.

کی روش به تیم ملی دیسیپلین داد

کارلوس کی روش مربی خوبی برای فوتبال کشورمان بود. کاری به فن فوتبال یا دو صعود متوالی به جام جهانی ندارم که البته در جای خودش حائز اهمیت است اما به صورت کلی می خواهم بگویم این مربی به فوتبال ما نظم و جدیت بخشیده بود. من که از نزدیک کنار تیم ملی یا کی روش نبودم اما به عنوان یک بیننده به خوبی حس می کردم تیم نظم و انضباط دارد، با برنامه است و با جدیت به دنبال پیروزیت است. بعد از جدایی او برای انتخاب سرمربی جدید باید با مطالعه بیشتر و یک وسواس خاص اقدام می شد. یکسری اتفاقات زمینه ساز عدم پیروزیت شد و البته مارک ویلموتس! به نظرم تیم ملی همچنان شانس صعود از گروه خودش را دارد. اسکوچیچ سرمربی فعلی انگیزه های زیادی دارد و می داند پیروزیت می تواند یک سکوی پرتاب عظیم برایش باشد. امیدوارم همه اهالی فوتبال برای پیروزیت تیم ملی کوشش نمایند.

فوتبال هم هنر است

انسان ها ویژگی و استعدادهای خودشان را دارند. برای پیروزیت در هر رشته ای باید استعداد داشت کوشش کرد و راستا درست را پشت سر گذاشت. من در شغل خودم کوشش های زیادی نموده ام. فوتبالیست ها هم در کنار استعداد برای رسیدن به درجه فعلی شان متحمل کوشش های طاقت فرسایی شده اند. فوتبال بازی کردن به صورت حرفه ای خودش یک هنر است. به عنوان مثال لیونل مسی برای رسیدن به این سطح فقط به استعداد خدادادی اتکا ننموده و قطعاً زحمات زیادی کشیده اما رونالدو کوشش های ستودنی انجام داده تا سال ها در این سطح باشد و به پیروزیت برسد. همچنان معتقدم جوانان ما استعدادهای بالایی دارند که در صورت داشتن برنامه درست و پایبند بودن به اصول حرفه ای جهت رسیدن به پیروزیت می توانند به پیروزیت های عظیمی دست پیدا نمایند. کیفیت کار تیم ملی در بازی با پرتغال در جام جهانی نشانگر ظرفیت ها و پتانسیل های خوب بازیکنان تیم ایران بود.

آهنگسازهای بسیار خوبی در ایران حضور دارند

کارهای آهنگسازهای کشورمان را مدام پیگیری نموده ام و بدون تعارف عرض می کنم اساتید و آهنگسازهای بسیار خوبی در ایران مشغول فعالیت هستند. کسی که قرار است خالق یک اثر هنری گردد باید حال و حس خوبی داشته باشد تا کارش حس خوبی داشته و انرژی بخش باشد. سطح موسیقی ایران بالاست و من از شنیدن کارهای هموطنانم لذت می برم. در سرانجام می خواهم بگویم عاشق ایران هستم. عاشق پدر و مادرم که ایران هستند.

منبع: خبرورزشی