پوششی برای قلب دوم - مجله نماشو

پوششی برای قلب دوم

نویسنده: بهنام مؤذن

اگر اهل طبیعت گردی هستید باید بدانید چه کفشی بپوشید و از کجا بخرید

پا، قلب دوم شماست، این جلمه ای است که حتما شما هم شینده اید، عبارتی که از مقدار و اهمیت سلامتی پا برای تمام بدن حکایت دارد. اما اگر یک کوهنورد یا یک طبیعت گرد حرفه ای باشید، اهمیت این جمله بیشتر خواهد شد؛ چرا که این قلب دوم مهم ترین عضو برای گشت و گذار در طبیعت است و سلامت اجرای سفرتان به سلامت آن وابسته است. به همین علت هم کفش، خانه این قلب دوم- مهم ترین وسیله کوهنوردی و گردشگری- است. در تمام طول روز پا در کفش است و این وسیله مسوولیت مهم نگهداری از آن را به عهده دارد. فرقی ندارد روی خاک، سنگ و گل باشد یا روی آب و برف، در تمام نقاطی که قرار است قدم روی آن بگذارید، کفش باید به بهترین شکل از پا نگهداری کند. پای خیس، پای تاول زده، پای داغ یا یخ، پای دردناک و ... می توانند تک تک لحظه های لذت از طبیعت را برایتان عذاب آور کنند. به همین دلایل باید بهترین کفش ممکن را انتخاب کرد تا آن سفر آخرین سفر شما به طبیعت نباشد.

نکات طلایی

- مقدار کفش باید از نیم یا یک شماره بزرگ تر از کفش معمولیتان باشد. جورابی هم که با کفش می پوشید باید کلفت باشد.

- هیچ وقت برای بیشتر از گرم شدن پا چند جفت جوراب روی هم نپوشید که پا خفه می شود و به همین علت بیشتر احساس سرما خواهید کرد.

- اگر بعد ازکوهنوردی کفشتان خیس شد، چند روزنامه مچاله شده درون کفش بگذارید تا هم فرم کفش تغییر نکند، هم نم کفش گرفته شود.

- هیچ وقت کفش را جلوی آتش خشک نکنید. چون ممکن است رویه آن بشکند و کفه ذوب شود.

- کفش را با مواد شوینده قوی شست و شو ندهید، این شوینده ها عمر کفش را کم می کنند.

- آب بهترین شوینده برای کفش است.

- کفش های گرتکس را به هیچ نام چرب نکنید، چون مانع تنفس آنها می شود. از واکس مخصوص خوشان استفاده کنید.

- قبل از سفر از سالم بودن کفش مطمئن شوید.

چه بخریم؟

همراهان مهربان کوه

مهم ترین ویژگی کفش های کوهنوردی و پیاده روی این است که ساق بلندی دارند که مچ پا را می پوشاند و مانع پیچ خوردن پا می شود

- کفش سنگ نوردی: این کفش ها فقط برای صخره نوردی ساخته می شوند و برای یک قدم راه رفتن هم مناسب نیستند؛ نوک تیزی دارند که برای گرفتن گیره های سنگی کوچک با پنجه مناسب است و پا در این کفش بسیار جمع شده است. هنگام سنگ نوردی پا کوچک ترین لغزش پا در کفش نباید اتفاق بیفتد. یخ نوردان و کوهنوردان این کفش ها را فقط در صعودهای صخره ای به پا می کنند.

- کفش کوهنوردی زمستانه: این کفش ها برای راه رفتن روی برف ساخته شده اند، ضد آب هستند و نسبت به سرما هم بسیار مقاومند. جنس رویه این کفش ها از چند لایه چرم فناوری شده ساخته شده و کف این کفش کوه نسبت به بقیه مدل ها ضخیم تر و سنگین تر است. کفش های زمستانه بسیار خشک هستند و انعطاف پذیری ندارند. البته مثل کفش های قدیمی زمستانه هم نیستند که باید چرم آنها مدام چرب نگه داشته می شد. کوهنوردهای قدیمی تر تا همین 10سال پیش در برنامه های زمستان همیشه یک ظرف کوچک وازلین همراه داشتند که در سرانجام روز در چادر کفش ها را چرب کنند، البته قبل از آن باید کفش ها را گرم می کردند تا چربی به خورد کفش می رفت. اما کفش های زمستانه امروزی دارای لایه تنفسی و واکس مخصوص هستند که به شکل اسپری یا کرم به راحتی به خورد کفش می رود. کوهنوردان حرفه ای برای آنکه برف داخل کفششان نرود از گتر هم استفاده می کنند. گتر در تعریف ساده یک لوله پارچه ای است که بالا و پایین آن کش دارد. گتر را روی پاچه شلوار می پوشند و پایین آن را روی کفش می کشند. گتر با یک قلاب کوچک به بند کفش و با یک تسمه که از زیر کفش رد می شود به کفش متصل می شود تا مانع وارد شدن برف از کناره های کفش شود.

- کفش های کوه پیمایی: این نوع کفش هم ساق بلندی دارد اما جنس رویه و کفی آن محکم تر از کفش پیاده روی است. وزن این کفش هم سنگین تر از دیگر کفش هاست؛ چون در صعود و فرود تخت فشار بیشتری است و مطمئنا باید محکم تر از کفش های پیاده روی باشد. همه انواع معتبر کفش کوه از سبک تا سنگین، لایه پارچه ای تنفسی داخلشان دارند. این لایه مانع ورود آب به داخل کفش می شود، اما عمل تعریق پا را مختل نمی کند و نم داخل کفش را به بیرون منتقل می کند. معروف ترین این لایه های تنفسی گرتکس یاGoretex نام دارد. جالب است بدانید که این لایه اولین بار از طریق شخصی به نام Gore برای کفش های فضانوردان ساخته شد. حواستان باشد که اگر کفش دارید، داخلش خیس نشود. رویه کفش کوه معمولا چرمی است و در نقاط حساسی مثل جلو و پشت پاشنه که بیشتر در معرض آسیب هستند، لایه لاستیکی سختی هم اضافه دارند. کفش های کوه در صعود های سه فصل (به جز زمستان) استفاده می شوند. بند کفش کوه باید به راحتی بسته شود، به همین علت قلاب هایی که بند از درونشان رد شده یک قرقره دارند تا بند برای محکم بسته شدن فشار را به همه جای کفش یکنواخت وارد کند. اگر کفشتان قلاب ندارند، بند کفش را به ترتیب گیره ها از پایین به بالا محکم کنید.

- کفش پیاده روی یا Trekking:این کفش برای پیاده روی بر سطوح خاکی طراحی شده که شیب زیادی هم ندارند و فشار زیادی به پا وارد نمی شود. کف راحت و رویه سبک از ویژگی های این کفش هاست، ضمن آنکه مثل بقیه کفش های استاندارد طبیعت گردی ساق بلندی و کفی چند لایه دارند.

همراه با کوه

این کوهنوردان به راه افتاده اند تا به کوه نمک شهر برسند، همه هم با کفش های حرفه ای. فقط مراقب کفش های چینی باشید. چون این کفش های غیر استاندارد به جای تمام این لایه های یک سطح مشبک و تو خالی دارند که تنها بعد از چندبار پیاده روی زیر پاشنه شان سوراخ می شود.قیمت مناسب این کفش ها در مقایسه با ضرری که به پای شما می رسانند اصلا منطقی نیست.

منبع: سرزمین من ش 4

منبع: راسخون